um. Nú eri eg ikki so lættur á mær og heldur ikki blaðungur, so eg sá skjótt, at tær ungur dam-ur-nar, sum við okkum vóru, vóru bókstaviliga lættari enn vit mannfólkini, sjálvt um tvær av teimum vóru við
tær mongu sluppir, sum sigldu millum lond og oyggjar, so fegnast vit um tær, ið eftir eru. Sluppir-nar løgdu lunnar undir samfelag-ið, sum vit kenna tað í dag, og tær høvdu alstóran týdning fyri Føroyar
treiskliga og vísiliga bygdur upp - gera enda á hesi oyðimarkargongd. Neyðugt var, fyri at fáa veljarar-nar, partar av vinnulívinum og teir sterku fjølmiðlarnar í sín part, at ofra nøkur heilag prinsipp. Umframt
sum skjótast. Men skal hetta eydnast, er alneyðugt at landsins leiðsla viðurkennur trupulleikarnar í hesum máli, og tekur avleiðingarnar av hesum. Er tað í lagi at landsins leiðsla sigur ósatt? Øll [...] farið í samráðingar við nýggjar íleggjarar við gomlu lógarheimildini. 1. Sáttmálin við íleggararnar skuldi vera í samsvari við treytirnar í lógini frá 2010. Nógv bendir á, at tað er verandi sáttmáli
uppliving, at hoyra mjúku røddina á Eivør, gittaran og kontrabassin úti í hesum vakra staðið. "Hoyr aldur-nar!" og " Eg eri virkuliga stolt av hesum festivalin-um," segði Eivør millum sangirnir, og hetta hevur [...] tí tað bilar. Tað er ein undirhaldandi og góð røða, fyrst ein heilsan á enskum til útlendsku gestir-nar, og síðan á føroyskum. Eftir hetta er fýrverk at síggja. Vakurt! Og ein hátíðarligur endi á ein framúr
tá er at fáa familjulívið heima at hanga saman við fulttíðarstarvi í skiftandi vaktum. At kvinnurnar sjálvar broyta hugburð til arbeiðsbýtið millum kynini og fara burtur frá at spyrja eina kvinnu, um
ð og byrjar á Kjalnesi, náðinsgarðinum, sum hann jú eisini sat við, og so nevnir hann býlingarnar inneftir. Hann dvølur við Sjógv (konan var systir sjóvarbóndans) og er hugtikin av lendinum omanfyri
broytingin, tá vit tosa um fíggjarligu karmarnar hjá ítróttinum, tí við eitt tvífaldaðust inntøkurnar og harvið møguleikarnir fyri virksemi. Eisini hevur tað givið okkum í ÍSF møguleika fyri at styrkja
– Tá ið eg hevði skrivað undir við B36, var tað eingin øvund mótvegis mær úr Klaksvík. Kenslurnar kóka ofta tá ið tað kemur til fótbólt í Klaksvík, men eg slapp undan. Øll skiltu tað, nú eg las í
og klokkan sendi síni kallandi ljóð um býar- og bygdarlagið, kveiktu málmklangurin somu kenslurnar í fólki her sum heiman fyri Sandá. Og tey áttu ta ásannan í barminum, at hetta var eisini teirra
