niðri har, tað er jú ikki móðir. Sjálv spákar hon í Edens garð’ við kenningum, so fróir. Frá mær, Gud, mammu blómu gev for hennar’ strev. Umsett úr norskum Effie.
ihjel ved at hænge ham op på et kors, som vi hørte i påsken. Men gammel kærlighed ruster ikke, og Guds kærlighed er så skinnende som aldrig tidligere. Han er så ung og så stærk som nogensinde og her i [...] og tildækker sin brud med kys og kærtegn, så hun bliver ganske ør. Apostlene bliver så medrevet af Guds brændende kys, at de begynder at tale i tunger og sige mærkelige ord på fremmede sprog. Og det er [...] tale med hende, ligegyldigt, hvor hun kommer fra. Men kan man nu tro på alle hans søde ord? Er denne Gud ikke lidt påtrængende? En ærbar pige skal ikke falde for den første den bedste. Men det er svært at
Í Dávids sálmi 36,10 lesa vit »Í ljósi tínum síggja vit ljós.« Guds ljós kann koma til okkara ígjøgnum menniskju sum veruliga kenna Gud, og hetta kann gera, at vit kunnu koma at síggja eitthvørt, ið vit [...] hann og síggja hann, kundi tú merkja nærveru Guds, tí hann livdi fyri Gudi eina, í øllum, sum hann segði og gjørdi. Eitt slíkt menniskja er sveipað í Guds ljósi, sum lýsur upp fyri onnur. Einaferð, ið
spritti í æðrunum og myndum av higartil ókendari rástyrki. Ingálvur av Reyni kom meira ivandi fram við Guds hjálp og við myndum, ið vóru nakað væl truplari at meta um. S.J. Mikines brendi ljósið í báðar endar
Hann segði ofta frá, hvussu hann longu, tá ið hann var heilt ungur, kendi eitt serligt takksemi til Gud fyri at kunna hoyra. Og tað var hetta takksemið, sum eggjaði honum at tæna Harranum við øllum sínum
Hann segði ofta frá, hvussu hann longu tá ið hann var heilt ungur kendi eitt serligt takksemi til Gud fyri at kunna hoyra. Og tað var hetta takksemið, sum eggjaði honum at tæna Harranum við øllum sínum
sjálv so »trúføst« sæst tú har still tú livdi Gudi nær. Ei vit skilja Harrans vegir tað er sum at Gud hann tegir tá hann tekur síni heim burt úr heimsins gleði gleim. Mangan sáran saknin møta soleiðis [...] onnur vita at ein dag er endað stríð, vit sum mangan spyrja hví. Aftan hválvið er ein staður, har Guds flokkur syngur glaður, tey við pálmagrein í hond bíða øll á lívsins strond. Æra veri minnið um teg
Tey hava mist mest, men øll í Suðuroy syrgja henda góða mann. Ærað verði minnið um Hans í Líðini og Guds signing.
okkara børnum stórt uppmerksemi, eins og hon hevur minst hvønn føðingardag. Børn okkara hava forgudað hana. Hon spurdi javnan til tey, eins og hon var sera tíðindafró og fegin um egin børn og ommubørnini
hjá øllum, men serliga hjá tykkum Systi, Róki, Svannu, Teiti og brøðrunum Arvid, Sverra og Bergur. Gud styrki tykkum í sorgini. Hvíl í friði kæri vinur. Eg veit at tú hevur tað gott, og at pínan endiliga
