skrivari í flokkinum, og eisini gjørdi eg ymiskt nevndararbeiði. Mamman nógv at siga ? Eg havi fingið hjálp og umsorgan frá familju og teimum nærmastu, og hjálpir tað sjálvsagt ógvuliga nógv, sigur Lisbeth
vil hava selskap, rópar hann á fólk, og so flennir hann í kíki, tá man kemur yvir. Hann hevur gud-hjálp-mær eisini lært seg at flenna akkurát líka sum eg. Skipper ger illa fortreð og er herviligur at arga
Hon ásannar at stjórastarvið er ein avbjóðing av teimum stóru, men sigur samstundis, at tað er ein hjálp, at hon nú hevur verið so leingi í arbeiði, og tí veit nakað um, hvørjir trupulleikarnir eru. Hevur
á hann, og hann kann geva mær góð ráð. Hann veit nógv um politikk og Klaksvík, og tað er ein stór hjálp fyri meg. Vansin er kanska, at eg onkuntíð møti fordómum orsaka av honum – at fólk halda meg verða
sagt í tí anda, um vit ikki hjálpa, har neyðin er størst ? royna at vera við til at skapa frið og hjálp til sjálvhjálp, so verður ein galin endi. Hvat fer at henda, ella hvat fara vit at gera, um t. d.
sigur, at tað var ein stór broyting í lívinum at gerast mamma, men hon hevur fingið nógva og góða hjálp frá mammu síni. ? Eg fari aftur á pallin,tá stundin er til tað. Tað er ikki nakað, sum eg hugsi um
týska verður umsett til portugisiskt. Tað gongur nakað av tíð, til tann eini av teimum spyr um hjálp í einum kunningardiski. Fitta og fryntliga daman roynar at samskifta við teir tríggjar, men einki
antin noydd at siga starvsfólki í heimahjálpini upp, og so fáa tey, sum kanska fáa lítla hjálp nú, als onga hjálp. Eg kann eisini lata eitt sambýli aftur, ella lata vera við at játta pengar til tað. Men
hvussu tungt tað er at byrja eitt nýtt lív í einum nýggjum landi, og hvussu tórført tað er at fáa hjálp fra mynduleikinum í einum nýggjum landi, fái eg ofta at vita, at eg skuldi bara farið heim aftur. [...] teir ið gloyma, at vit búgva í hesum landi, at vit eru borgarar her, og tað er okkara rættur at fáa hjálp. - Vit útlendingar krevja ikki nógv. Tey flestu av okkum vilja bara fáa fralæru í føryskum, so at
varð 100 prosent bundin av hjálp frá øðrum. - Ja, eg kom so langt út, at eg setti spurnartekin við um hetta lívið mundi vera vert at liva. Tíbetur broytti hann hugsan. Og við hjálp av næstringum sínum fann
