eru noydd at yvirtaka eldraøkið, tí nú hava skiftandi almannamálaráðharrar og samgongur í mannaminni lovað betri umstøður til okkara gomlu, men tað er bara blivið verri. Vit vilja, og vit kunnu gera hetta
stirvna lóggávu, sum ikki tykist at hava nakað skilagott endamál. Sølubúðirnar í Føroyum eiga at fáa lov til at selja sínar egnu vørur, óansæð um tær eru yvir ella undir 5,8%. Vit eiga eisini at strika e
»Minderne har man da lov at ha’, dem kan du aldrig, nej aldrig ta’«, sang danska sangarinnan, Live Weel, á sinni. Fyri fáum mánaðum síðan tók 67 ára gamli føroyski útisetin, Erhard Olsen, stig til at seta
íløgurnar sínamillum og næsta ár eru tær býttar eftir fólkatalinum. Óbindandi fyri Hósvík Men ?denne lov gælder ikke for Hósvík?, heldur bygdarráðsformaðurin í Hósvík, Jógvan Mørkøre. Tí hann sigur, at avtalan
ymsum fremmandum londum. Men ljóskastararnir vóru myrkalagdir og allar lanterna sløktar. Men Guð ske lov og takk, er lukkan ofta betri enn forstandurin, og so eisini í hesum føri. Tí eftir órannsakiligum
kreppan rakti okkum meint, góvust teir ikki á hondum. Ótroyttiliga baksaðu teir víðari, og Gud havi lov fyri teirra treiskni. Sjálvt um lítil fiskur var, hildu teir fram, og seinast í nítiárunum sendi tann
um ikki annað so ein samandrátt av umrøddu frágreiðing hjá Carl Nolsøe. Hon ber heitið »Norden for lov og ret« (I og II). Sum skilst er nú komið í ljósmála, at tá tað í 50?unum var talan um eitt beinleiðis
fíggjarnevndini fyri nøkrum døgum síðani. Okkurt er, sum bendir á tað. Og sjálvandi skal tað vera lov at rætta eitt mistak – ella tvey. Stendur tað til andstøðuna í Býráðnum, so halda vit fast um langhylin
onkra meining um tað. Men hvorom alting er, so er tað sjálvandi bara meint í skemti, tá tey á Rás2 lova at burturluta plattar av øli. Men tað er ikki skemt meira, um Bjørn Kalsø heldur, at tað er
a. bæði hava sæð, hoyrt og enn kunnu hoyra um. So galið hevur tað ikki verið hjá okkum - Guð havi lov fyri tað - men andin hevur verið og er tann sami. Jenis hevur kallað tey homosexsuellu fyri sjúk og
