verið sera óheppið við hesi stóru boriverkætlanini á Atlantsmótinum, fyri tað mesta orsakað av ringum veðri allan vetur. Fyrsti brunnurin varð nógv seinkaður, men leysatíðindini vóru so tey, at úrslitið av
kenst sum eitt ævintýr. Sjálv havi eg verið uppi á Sornfelli einaferð við einum útlendingi í góðum veðri eitt vakurt kvøld, tá sólin setti. Hann greiddi frá, at hann einaferð hevði verið uppiá heimsins
áhugamál. Nú í aldurdóminum høvdu vit mangar góðar útróðrartúrar av Borðoyarvík. Dia hevði gott skil á veðri og streymi og var góður at ráðføra seg við. Tungt verður at leggja út aftur av Víkini, nú Dia ikki
møguleiki fyri eisini at rógva á 1500 og 2000 metrum ? og hvussu umstøðurnar eru við sjóvarfalli og veðri. Men tað spælir eisini inn, hvussu kappróðurin hevur tað í plássunum, sum skulu verða vertir. Dømi
kunnu verða løtur sum ikki altíð eru so tespiligar. Men tíbetur kunnu løtur sum at flúgva í so góðum veðri sum hendan dagin, vit vóru við, javnviga við tær minni góðu løturnar. - Ein sær annaðleiðis uppá á
kunnu verða løtur sum ikki altíð eru so tespiligar. Men tíbetur kunnu løtur sum at flúgva í so góðum veðri sum hendan dagin, vit vóru við, javnviga við tær minni góðu løturnar. - Ein sær annaðleiðis uppá á
heilársdekkum, at tey heldur skulu koyra vetrardekk undir, um tú ætlar at koyra við bilinum í øllum veðri um veturin. Heilársdekk eru fín, um tú býrt í láglendinum til dømis í Týsklandi. Men ikki her í Føroyum
Gjónna. Árni Ziska av Strondum evnaði varðan til. Vígslan fór fram leygardagin hin 08. juli í fagrasta veðri. Hans J. Joensen, biskupur framdi vígsluna. Ongantíð hevur so nógv fólk verið savnað á Syðradali hvørki [...] farnir vóru av mánaðinum, men sunnukvøldið hin 22. sept. kom hann av eystri við rættiliga góðum veðri. Henda ætin er ikki ring um okkara leiðir, t.d. er vanliga stilli í Klaksvík, og tað man vera lítið
Skansan, hvat hann skuldi gera. Skansin svaraði aftur, at hann skuldi ankra. Tað bleiv av ringasta veðri av útnyrðingi og norði hesa náttina. Fólkið á Kirkju sá hesi bæði skipini koma inn millum Viðoynna [...] stødd so eystarlaga og norðarlaga, tá ið tey fingu landkenning, at tey fingu ikki søkt havn fyri veðri meðan ljóst var. Tey royndu so at sleppa inn á Viðvík at kroka, men har var ikki liggjandi. Damparin
útiseti. Men tá ið tú dag og dagliga válar inni í hesum eldra partinum av býnum í góðum sum í ringum veðri, fært tú eyga á mangt, sum kundi verið broytt til tað betra. Eina ferð læt ein kendur arkitektur hesi
