fjølmiðlunum og aðrastaðni. Tað er ikki mín máti, men eg ivist ikki í, at tey eisini gera tað av hjarta, sigur Svenning av Lofti.
skapti himnafør, einsamur á fold hann gekk, so fremmandur á egnu jørð. Saknur, sorg og pína nívdu hjarta hans, og heimsins neyð bar hann, og á krossi bøtti vára synd við skemdardeyð. Tað er hugaligt at
skapti himnafør, einsamur á fold hann gekk, so fremmandur á egnu jørð. Saknur, sorg og pína nívdu hjarta hans, og heimsins neyð bar hann, og á krossi bøtti vára synd við skemdardeyð. Tað er hugaligt at
vestur úr Svalbard mátti sendast boð eftir eini bjargingartyrlu frá Longyearbýnum. Eitt ferðafólk við hjarta- og andatrupulleikum mátti flytast av skipinum til viðgerð í Longyearbýnum. At enda eydnaðist
øllum tí, sum Gud Heilagur Andi vil vælsigna okkum við. Tað er: Frelsuvissu, frið og ósigandi gleði í hjarta, kærleika til brøður og systrar í Harranum, tænandi sinnalag o.s.fr. Trúgvin á hin upprisna Jesus
sendi eina persónliga heilsan frá pápanum, kenda diplomatinum, Thorvald Stoltenberg. Vóru orðini hjartalig frá norska kammeratinum, var heilsanin frá bróðurflokkinum í Føroyum eitt sindur meira lunkað. Eitt
starvsfólkahópinum. Sjálvrannsakan Armida Russel hevði skipað sína kanning undir yvir-skriftunum Høvd, Hjarta og Hendur fyri at lýsa, hvussu vit fyrst mugu skilja ymiskleikar hvør hjá øðrum fyri síðani at rúma
stórleika. »Hann veldisverk hevur útint við armi sínum, og hevur spreitt sundur hini hástóru í hugsan hjarta teirra. Høvdingar hevur hann rindað úr hásæti niður og sett lítisverd hátt.« Hugsa vit okkum um,
Magdalena gongur eisini í flokkinum. Ósjónliga Magdalena, tung og grá. Eingin veit, at í hennara hjarta brennur ein eldur, sum er eins bjartur og hjá hinum. Hon vil síggjast. Hon vil hevnast. Hon vil,
av sær sjálvum renna kendu orðini hjá Augustin einum í hug: »Gud, tú hevur skapt okkum til tín, og hjarta okkara finnur ikki frið, fyrr enn tað hvílir í tær«. Tað er tí óneyðugt at royna at prógva, at Gud
