eru tingfólk, sum eiga avgerðina, og tað eru bara tingfólk, sum kunnu broyta avgerðina. Alt annað uttanumtos er kávalótir, tí tingfólk vilja kráma sum mest í egnan lumma. Tað eru so nógv
onkrari fyri okkum óskiljandi orsøk vildi einki av fakfeløgunum upplýsa okkum prísin, so annaðhvørt halda tey tað vera í fínasta ordan, ella hava tey ringan smakk í munninum. Vónandi er
eru seint úti um kvøldið, taka skúlan í álvara, eru saman við foreldrum sínum, bólkatrýst og nógv annað. Alt viðurskifti, sum eru sera viðkomandi at ávirka positiva vegin til tess at menna góðar s
Hetta er óhoyrt og púra ábyrgdarleyst. ALS stýrið hevur fyrr koyrt ein annan stjóra til hús við meira enn ársløn, og tí átti hetta ikki at endurtikið seg. Tað kunnu fakfelagsumboðini í ALS
r – uppgerðir hjá partafeløgum, sum eru farin á húsagang – ikki eru almennir, tá ársroknskapir annars eru almennir. Og nú tá landsstýrið er farið í holt við mál sum hava við gjøgnumskygni at gera
gjøld til ferðafólkið. Men tað er í lagi, at vit nú geva kappingini ein kjans at lækka prísirnar. Annars er uppgávan stór, men hetta hevur so stóran týdning fyri samfelagið alt, at fólkið hevur krav
at ráða yvir«. Nú ljóðar tað so fínt at fáa »ráðharrabil«. Men hetta svarar væl saktans ikki til annað, enn ein stjórabil – ein bil, sum eftir skattalógini verður roknaður sum ágóði, ið skal skattast
at leggja samgonguni fótonglar. Tann avgerðin, sum skal takast, skal tola allan kritikk, annars er hon ikki borðbar. Kaj Leo Holm Johannesen, víst nú títt virði sum løgmaður Føroya fólks!
marglætisbilar, at matstovuvinnan selur færri døgurðar til handilsvitjandi, og at tað annars rakar ferðavinnuna, sum er illa sperd frammanundan. Kanska nakað er um hetta. Men siga
skjótt. Høgni Hoydal tosar um val í vár og melur upp í saman um eina savningarstjórn, meðan Jóannes Eidesgaard ásannar, at heystið er gott at halda val í, eins og gamalt var, tí so fáa vit
