Kvinnur eru ofta teir skrappastu dómararnir sjálvar. Nú skulu tær voksa hár, tapa seg, til frisør, taka sól og yvirhøvur glampa frá topp til tá. Men flestu menninir vilja óivað heldur koma heim til eina glaða
deyðastráð at lesa greinina um føroyskan dans í seinasta FRØÐI, sum ommusonurin, lisentiatstipendiaturin Sólfinn skrivaði. Tað var Sunnevu svárur missur, tá Mikk fall frá í 1992, men hon menti seg aftur og tók
tvey árini hava greiðar ábendingar verið um, at vit eru ávegis lakari tíðum, har búskapargongdin við sól og undanvindi síðani seinnu helvt av nítiárunum fór at venda, og væntast kundi, at nú fór at lota ímóti
yvir teir. Ikki skulu teir longur hungra, og ikki skulu teir heldur longur tysta, og ikki skal heldur sól brenna teir, ikki heldur nakar hiti; tí at lambið, sum er fyri miðjum hásætinum, skal røkta teir og
játtanarkarmar, so er tað rætt, men enn havi eg ikki í mínum unga politiska lívið sæð nakað tekn í sól og mánað, har tað ikki hevur borið til hjá sitandi samgongu ikki at kunnu víðka hesar karmar við e
eginogning í alivinnuni, sum fyri tveimum árum síðan var 500 milliónir krónur, er horvin sum døgg fyri sól. Prísurin á laksi hevur verið í botni, men nú síggja marknaðarútlitini eitt sindur bjartari út. Tr
sær ikki og taka av teimum ovurstóru avbjóðingum, teimum standa í boði. Halastjørnan, sum fór um sólina um dagarnar, kolaðist upp, tí hon slapp ikki leys av veldugu atdráttarmegini frá sólini. Hon kundi [...] sær ikki og taka av teimum ovurstóru avbjóðingum, teimum standa í boði. Halastjørnan, sum fór um sólina um dagarnar, kolaðist upp, tí hon slapp ikki leys av veldugu atdráttarmegini frá sólini. Hon kundi
soleiðis: Bart av brimi, fjart í villum Atlantshavi, vetrarstormar ýla, strongir streyma strítt, kyst av sól á sumri, grønt frá fjall til fjøru, liggja Føroyar, fríða føðilandið mítt. Í eini 1200-1300 ár ella [...] vinir, festa aftur fót á gomlu Føroyajørð, hoyra kvæðir ljóða, miklar boðar bróta, hoyra fuglagleim í sól um Beinisvørð. Eg vil ofra Føroyum síðsta mátt og megi, mál og mentan menna til eg skal í mold, her
Húsfólkini “hoyra um hungursneyð turk bumbumenn bardagar allar hugsandi vanlukkur” (Brot úr yrkingini “Sól”.) Í yrkingini hjá Yahya Hassan fáa fremmandu lutirnir persónligar eginleikar, sum hoyra heima í donskum
megi og allan sín huga. Tá ið deyðsboðini fóru um bygdina, kendist tað sum um, at skýggj dró fyri sól. Alt steðgaði upp. Ein av bygdarinnar frægu synum var farin. Harry var góður við øll, og øll vóru
