í skúlanum, eru fólk ógvuliga skjót at geva lærarunum og skúlanum skyldina. Her vil eg fegin verja borg, tí tað er ikki skúlin og lærararnir, ið einsamøll hava ábyrgdina fyri, at vit hava ein góðan skúla

rudd­ast av vegnum. Her eru nakrar av broyt­ingunum, ið arbeitt verður við at fremja: Frítíðarpeningur: Borg­ar­ar eiga at hava rætt til at taka forvunnan frítíðarpening í einum landi við sær til heim­landið

hátt verður tæn­astan góð og alla tíðina dag­førd. Øll hjálp frá fjarlestrar­deplinum er ókeypis hjá borg­arum í Klaksvíkar Kommunu. Onnur áhugað úr øðrum kommunum eru somuleiðis vælkomin umvegis gjald fyri

av kring­varps­gjald­inum verður rokn­að við í inntøkurnar hjá Kring­varp­inum. – Hugsanin er, at borg­ar­in rindar tad sama, land­ið frá­sig­ur sær mvg-upp­hædd­ina av gjaldinum og har­við fellur upphæddin

um løgmaður heldur, at hetta er rímiligt at gera í máli, sum snýr seg um nak­að so álvarsamt sum borg­ar­lig rættindi hjá einum minn­i­lut­a­bólki? Og hon spyr eisini løg­mann, um hann heldur, at tað

kring­varps­gjaldi, fær stovnurin eisini tær 11,5 milliónirnar, sum landskassin hevði fingið í mvg. Borg­ar­in rindar tað sama í kring­varps­gjaldi framm­an­und­an, með­an lands­kass­in miss­ir til­svar­andi

Allir borgarar, sum verða mettir at verða skikkaðir at fara á val og at rinda skatt, eiga at hava somu borg­arligu rættindi – eisini minni­lutar! Lóggávan eigur at endurspegla nútíðin og tann veruleika, sum

stremba ímóti einum samfelag, har øll manna­rætt­­indi eru vird – eisini trúar- og talufrælsi – sum borg­ar­lig rættindi byggja á, so tryggja vit okkum øll móti mismuni og forfylging. Tað er eisini av hesum [...] eingin í samfelagnum, heldur ikki tey, sum eru ímóti uppskotinum, missa nak­að, tá ið samkynd pør fáa borg­ar­lig rættindi, tey hava nú høvið at gera av, hvat tey vildu valdið til. Tey hava nú høvið at unna

ans­ingar­stovnunum sína søk fyri. Endin á hesi væl avmáldu kon­sert var sangurin “Elisabet og Elin­borg”. Veit um børn og ung, sum táraðu og rørdust djúpt av sang­inum – m.a. tí tey hugsaðu um hend­an pápan

túrin. Ísurin var uppi. Teir høvdu so góðan hug at fáa eitt sindur afturat og fóru inn í Holsteins­borg eftir ísi. Tá ið vit komu út aftur nýggjárs­morgun, bleiv ódnarveður. Vit høvdu kanska trolið út,