vóru ongi orð og dreymar, og so var onki at fylla heila og hjarta við, onki at taka støðu, ja, ongin ond, sum Janus Djurhuus sjálvur kundi sagt. Nakað tað sama kunnu vit siga um málrøktararnar. Tann ondin

pápa 7. okt. Norðlýsið hevur óivað ligið fyri teymi, tí varð róð um borð. Veðrið var gott, og eingin ond rørdist. Ein motorbátur sleipaði Norðlýsið suður úr Borðoyanesi. Við motorbátinum vóru tríggjar kvinnur

skæbnesvanger for David. David er et godt eksempel på, hvordan mennesker, der omvender sig fra synd og onde gerninger, kan blive tilgivet af Gud og få oprejsning. David blev Israels konge og det var af hans

serstaka dám á við tveimum vøkrum sangum, og prestur bar fram góð og troystarrík orð. Alt í Elisa ond, um eg so kann siga. Eg fari at enda hesa hugleiðing um kæra svágin við hesum versi: Takk, Gud, fyri

herligste gaver, som Satan er meget fjendsk imod, for ved hjælp af den bliver mange anfægtelser og onde tanker jaget bort.« Hvussu nógvar fløgur/plátur/ bond eigur tú? ? Aner det ikke. Oceaner. Hvis jeg

t.d. tað týska málið: ”1) Din tale skal være ja ja og nej nej, 2) hvad der er derudover er af det onde” Eg skal týða tað til føroyskt, so tú ikki mistýðir tað løgfrøðiliga: ”Nei, tala tykkara skal vera:

argument holder ikke.) Kain var ond som sin fader, Slangen. Abel var god som sin fader, Adam. Her har du de to sider i det samme træ efter Guds forudviden. Kain som var ond og Abel som var god. Kundskabstræ [...] folkeslagene bort foran Israel. MEN I DAG er tilstanden den, at den gode og den onde sæd er blandet. Der er noget godt i os ONDE hedninger og der er noget ondt i de GODE jøder. Derfor er der ingen grund til [...] helst også misforstået. Det er ikke tilladt for Guds folk at påkalde døde eller at have kontakte med onde ånder. 5. Mos 18:10 siger: Der må ingen findes HOS DIG, som lader sin Søn eller datter gå igennem

gamal.: “Júst dugdi jarnsmíð, og vit hava enn minnir um, tá hann og Rasmus Effersøe løgdu “hond og ond” saman til at gera nýggj landbúnaðaramboð. Í teimum árum okkara fiskifloti fór at vaksa, og nógvir

1993 til 2002, eru at finna. Kvøldið var so ruddiliga komið í nátt, og vit stóðu uttanfyri. Ikki ein ond. Luftin eitt sindur slagin. Hvør fór til sítt. Tá segði Ásmundur lágmæltur: Tað, sum ein formaður í

tí niðurstøðu tagnaðu hugleiðingarnar um "fyrr og nú". Og vit nutu kvirruna. Lýtt úti og ikki ein ond. Vindeygað víðopið, og fuglasongur smoygdi sær stillisliga inn, har vit báðar sótu. Dýrd á vík og vág