Soleiðis flutti hann seg spakuliga frá brennivíninum og tunglyndinum. - Tá John Rimsted ringdi til mín um sína verkætlan við Karrybollunum, stúrdi hann fyri íløguni í filmin. Hvat nú, um onkur doyði, spurdi [...] royndi Gunnvá Zachariasen at draga áskoðaran inn í støðuna, tá fólk eru á deyðastrá. Hjálmar spældi lækni hjá sjúklinginum. - Tað var ræðuligt. Kvøld eftir kvøld skuldi eg spæla persónurin, sum vantaði í
ikki kunna stýra, eingin lækni kann útfrá eini vanligari carnitin blóðroynd, bara gera eina meting um, at ein er bereri ella ikki, hettar er nakað sum vit dagliga hoyra um, ein lækni kann (ongantíð) siga við [...] var tað, lækni, Peter Saugmann Jensen, sum svaraði mínum brævi til, Stjóran fyri Sundhedsstyrelsen, Jesper Fisker, sum eisini er at finna sum formaður í Statens Serum Institut, í brævinum til mín sum kann [...] teirra avgerðir. Hvat var endamálið við at útgeva eina so víðfevnda gransking fyri útlendingum? Eingin lækni kann rættvísgera, at teir ikki upplýstu okkum Føroyingar um hesa deyðiligu sjúku, sum teir vita, og
Miðvágur: Tað merkist beinanvegin at her búgva fólk við áhuga fyri tónleiki. Úr stovuni hoyrist ljómandi country-tónleikur, og við júst somu gleði sum hesin tónleikurin skapar, standa tey bæði Niels og [...] øðrum lagi skuldu vit bæði arbeiða saman í Guds ríki. Og í triðja lagi segði hann, at komandi maður mín skuldi duga at spæla eitt ljóðføri. - Skal eg vera heilt erlig, so trúði eg tí ikki rættiliga tá. Men [...] Føroyum fer ein í kirkjuna í vanligum klæðum og fer síðani í stásklæðini til veitsluna. - Ja, mamma mín skilti ikki rættiliga, hví fólk í Føroyum ikki fara í teirra bestu klæðir beinanvegin, sigur Sallyver
Bjargingarbrøgd 1. Erling greiddi í hesum sambandi soleiðis frá: ”Sjálvur minnist eg sum óviti, at pápi mín sat og las hart í Dimmalætting, og mamma sat og græt. Navnið Ernestina festi seg so fast í minnið, [...] Uppkomin var eg so kaldur og lofnaður, at tað ber ikki til at fortelja tað. Tá kom Eliseus (Jacobsen) til mín og bjóðaði mær vøttirnar hjá sær. Eg fór so til gongu beinanvegin. Summir royndu at leiða Jógvan, men [...] 1902 · Thomas Thomassen, Miðvág, f. 4. 10 1883, beiggi Jógvan sum fórst · Samuel Ellingsgaard, Miðvágur, f. 16. 6 1896 · Sigmundur Brestirsson Thomsen, Skúvoy f. 6.2. 1893 · Frederik Mikkelsen, Skúvoy
Miðvágur: - Eg havi ongatíð verið negativur av lyndi. Og nú ljóða eisini tey góðum tíðindini at teir hjá J&K fara at útbyggja flogvøllin, sigur Jónhard og sum í hesum viðfangi leggur aftrat, at hann hevur [...] iðaranum, - bara fyri at nevna nakað. - Hvat eg hugsaði, tá eg fekk uppsøgnina frá stjóranum? Ja, mín fyrsti tanki var at tað man fara at laga seg onkursvegna. Og tað hevur tað so gjørt higartil hjá Jónhardi
Christensen, Afskedsgudstjeneste Hvalvík: kl. 12 Mogens Tilsted Christensen, Afskedsgudstjeneste Miðvágur: kl. 11 David Johannesen Oyndarfjørður: kl. 12 Símun P. Jacobsen, altarg.Talvan gongur fyri mis [...] GAME-NIGHT fyri ung. Leygarkvøldið ALIVE: kl. 21 í skúlanum við Løgmannabreyt. Odd Færø talar um: Men mín vinir gera tað. Lívdin Sunnudagur Familjumøtið kl. 10:30, tilbiðjanarmøti kl. 11 og lovsongur og tala
heitt inni til innringingartíð. Vit beiggjar hjálptu til eftir førimuni. Eg kann so ikki siga, at mín partur kom á hædd við hinar. Menniskju eru so ymisk. Mamma var eisini dúglig og íðin við stokkum, bara [...] vildi gjørt alt gott ta stund eg livi; og Jesus, vildi tú meg ført og tína kraft mær givið. Og eg mín pápa líða vil, tí hann er okkum góður, ein góðan drong Gud ger meg til hjálp mær at vera fróður. O [...] øllum illum vinna, at elska beiggjarnar meg lær og alt hitt góða inna. So veit eg Jesus, at tú vilt mín góði faðir vera, meg varða frá at gera ilt men satt Guds barn at vera. Ver Jesus hjá okkum í nátt við
vildi ikki fáa ein enda, men eg sá tó onga orsøk at óttast fyri tað, tí eg var ungur og væl fyri. Omma mín, sum eg búði hjá, byrjaði tó eftir tveimum vikum at blíva eitt sindur nervøs og fór at skumpa undir [...] Ríkissjúkrahúsinum, og føldi eg veruliga, at eg var í góðum og tryggum hondum. Ein føroyskur kvinniligur lækni hevði nógv við meg at gera, og var hon heilt ótrúliga fyrikomandi og dugnalig. Millum annað at tað [...] so hevði eg fulla vissu um, at hetta fór at ganga, og at eg innan heilt stutta tíð kundi fortseta mín vanliga dagligdag,” sigur Eyðbjørn. ”Støðan var ógvuliga akut, og tí hendi tað ótrúliga nógv, har eg
valabrúdleyp, sum vermóðir mín tosaði um til sín doyggjandi dag. Tey høvdu bæði fingið sínar útbúgvingar, vóru niðri eina tíð, komu so aftur til Føroyar, har Árni var lækni í Havnini og seinni kommunulækni
blívir verri fyri, orkar ikki meira, tú syrgir fyri, at hann kann koma á eitt heim, hvar ið bæði lækni og sjúkrahjálp er. Tú fer at vitja hann so ofta sum til ber hjá tær, tú hevur ongan bil, tað er tí [...] glað fyri, at eg eisini kundi vera har hjá tær, so minnist eg eina náttina, eg svav, tú kom yvir til mín og segði, Poula, kom, vit fara heim, eg sigi nei mamma, vit mugu vera her, eg fari so upp, spyrji um [...] og vera har hjá tær, eg velji at fara heim til børnini í Hirtshals, minnist at omma ringdi heim til mín sunnumorgun 25. oktober og sigur, at tað vildi veri gott, um eg kom inn har nú. Eg geri skjótt av,
