stigan upp Múlagøtu upp undir Hamaran á Múlanum, har øll setast at renna møðina og fáa sær ábit. Bratt er allastaðir í Lítla Dímun og á ávísum støðum eru sum nevnt stigar og kongar høgdir í bergið, eisini

sum árini ganga. - Tað er stuttligt at ganga á fjall, men tað er mangan sera strævið, og her er bratt í støðum. Bóndin vísir á, at garðurin hjá teimum øll árini hevur havt sera góð og trúføst fjallfólk

Morgunin eftir fóru tær inn í regnskógin við øgiligum hita. Har var himmalskt at koma í skugga. Har var bratt, nógvar trappur, og í fleiri støðum var gøtan høgd inn í bergið. Tær vóru ikki bangnar, tí gøtan var

máttur leitar sær útvegin -hinumegin ha ella hoyrt. Leturi gjónni. Letur í gjónni. Ljósins enni er bratt, kvikliga tysjandi streym­ur, dalar, fjøll og líðir, merkist til­veran, Skaparans tíns. Ljódliga súsið

føler jeg ogsaa, at han følte sig lykkelig hos mig. Det er meget værd, nar man har matte skilles saa brat, at der ikke er noget Ord eller Gerning, man gaar og ønsker usagt eller ugjort. Vi har kun gode Minder [...] siger, døde uden at vide det. Naar det skulde saadan være, er jeg saa taknemlig for, at det kom saa brat, at ikke Hans skulde ligge og lide og sørge over at skulde væk fra Drengene og mig. Ligesaa er jeg

naar man var Gæst paa Tjaldur. Skipperen – Kaptajn Hansen – gik fra Borde for nogle Aar siden, lidt brat og uventet, da Uheld paa Uheld fulgte den lille djærve og vellidte Mand paa hans færd under de barske [...] bryder løs, haarde og graa ubarmhjertige Bølger. Aa, hvor jeg mindes disse skiftende Vinde, disse bratte og uventede Strømme. Hvor ofte hørte jeg ikke de Ord, naar man skulde med en af de smaa Baade mellem

tíðini undan 2. heimsbardaga kendu eins væl og Skálafjørðin, Svínoyarvík og vánna í Klaksvík. Tað er bratt at koyra upp um fjallarøðina frá Héraðsflógva og norður á Vopnafjørðin. Her hevði ein tunnil verið [...] har frammi var meira enn ein metur uppúr og hægri aftan. Nú lá skipið meira á liðini, so tað var bratt at ganga á dekkinum. Boðin fyri framman, innan fyri skipið, stóð um leið eina alin uppundan, og t

nú ber annar leypurin við ein stein í klettinum, og alt raplar oman av gøtuni og bums – í havið. Bratt er við Kvívíksklyvju. Seks nýggir stampar vóru og teir ruku sum hornaklingrur líka á sjógv og sóust

og mong av hinum høvdu tey kúgv, men trupult var hjá øllum at kunna velta í heimbygdini orsakað av bratt-lendinum. Longur suðuri í Sunda-lagnum fanst lendi, ið var vælegnað til at dyrka. Og tí valdu fleiri

Eg siti og ergri meg yvir, at eg eri komin at sita í skeivu síðuni á flogfarinum, eitt Boeng hjá Bratens, tí eg siti nú í bakborð og kósin sum varð sett út í flogblaðnum í stólarygginum frammanfyri mær