seg niðri í býnum, men enn rennur her uppi í óbygdum: »Verðin tóktist so ung tá,« skrivar hann, »kríggj og ófriður hóttu ikki. Menniskjuni tá á døgum høvdu fastasta álit á framtíðini. Og vit, ið tá vóru

tær, ið tyngja føroysku bókahillarnar í okkara øld. Hetta er ein æviskaldsøga um pínu, svikaráð, kríggj og longsil. Pallurin er tann pálítiligi veruleikin við sonnum antihetjum.” Sum skilst hava teir

Roosevelt var ein nýggjur felagsskapur landanna millum, sum skuldi tryggja, at eitt slíkt oyðandi kríggj ongantíð aftur brast á í heiminum. Stalin ? realpolitikarin ? legði dent á at varðveita tey landamørk [...] sínum ráðharrahúsum. Lagnan hjá Póllandi er eitt dømi aftrat um hesi lokabrøgd. Ongland var farið í kríggj fyri at verja Pólland, og í Onglandi var bæði ein polsk útlegdarstjórn og ein stórur polskur herur

skyldurnar á okkum. Tað snýr seg um næstar okkara, sum noyðast at flýggja frá øllum, tey eru góð við, tí kríggj ella forfylging hóttir tey, har tey eiga heima. Eg veit, at avbjóðingin er stór. Eg veit, at fyr

ikki einans av tí at hetta bert útsetur pínuna ella deyðan, men, og týdningarmeiri, av tí at nøkur kríggj eru neyðug at føra. Um nakað, tá hava vit tørv á fleiri hermonnum, og minni av hippi-tvassandi p

narko svarar til at flyta stólar á dekkinum á Titanic, tí tríati ár eftir at Nixon fór undir sítt “kríggj ímóti narko”, hevur tað aldri verið so lætt at keypt í evropeiskum og amerikanskum skúmaskotum. “Kríggið”

1808-09 bleiv leiktur eina ferð aftrat, bara við nýggjum leikarum. Líkasum tá var nú aftur heims­kríggj, sum tá stóðu Bretland og eitt stórveldi á meginlandinum(Frakland tá, Týskland nú) í deyðiligum dysti

vitnisfrágreiðingar um kynsliga misnýtslu, sum kvinnur um allan heim eru fyri, tá mannfólkini fara í kríggj. Endamálið við útgávuni var at kunna um, skelka, og ikki minst, at steðga slíkari hernaðarmegi. Hóast

hersetingini av Danmark og Noregi. Teir mynstra við Marocco 16. februar 1940. Tá var Bretland longu í kríggj við Týskland. Nú var tað ikki so lætt sigla longur. Teir sigldu fleiri túrir millum USA og Europa

rættindini til undirgrundina. ? Var hetta málið ikki avgreitt í 1992, so høvdu vit fingið rættiligt kríggj í spurninginum um suverenitetin í dag. Nú ber til at samráðast um hesar spurningar í øllum góðum