við teg og so nógvir tankar, eg vil hava svar uppá. Alt, sum eg ikki fái deilt við teg, goymi eg í minninum. Allar tær løtur, tú fekk meg at flenna, tær taki eg fram, tá ið eg minnist teg og títt lívliga [...] stuðul. Skírishósdag segði eg aft­ur farvæl við teg, tá tú kom heim og bleiv kórsett í Hósvíkar Kirkju. Ein hugna­lig løta, hvar tankarnir flugu víða; vit sluppu at siga tær endaliga farvæl. Allir góðir tankar [...] á Kirkeland Kapel í Krist­ians­sund. Mána­morgunin vik­una áðrenn sovnaði tú frið­ar­liga á Sjúkra­hús­in­um í Krist­ianssund, eftir at hervi­lig sjúka hevði fingið fasta­tøkur á tær og ikki bar til við

Eirík Þorvaldsson. Tit hava mist so nógv, men veri tað tykkum til ugga í sorgini og sakninum, at vit eru mong, sum við virðing og takksemi fegnast um avrikini hjá Eiríki, sum so nógv hava fingið ágóðan av. [...] nú er avtoftað. Tá hon var tvey ára gomul, flutti familjan í nýggju húsini Nýibær í Høfn, og í hesum húsunum vuksu eisini Eiríkur og hansara systkin upp. Nógv er broytt, tí Nýibær eru hús nummar 26, sum [...] Høfn, og haðani fluttu hann, Rannvá og Anna, til Danmarkar, tá Eiríkur fór á Dalum Mejeriskole á Fyn, har hann tók prógv sum meiaristur í 1969. Tá fluttu tey aftur til Íslands, har Eiríkur kom við í leiðsluna

til, tá hann arbeiddi sam­an við mær í ambulansa­tæn­astu­ni, hvørja ferð hann kom í bilin og vit vóru klár­i­r at koyra avstað, fold­aði hann hendurnar og bæð ein stutta bøn fyri okkum og tí vit fóru [...] Harrans ár setur síni spor, hetta sást eisini tíðuliga á hesum sjógarpanum. Tá Brynjolv helt seg ikki klára hetta meira og vildi hava meira tíð heima sam­an við familjuni, fór hann at arbeiða á flaka­virki­num [...] hann Havna­meistari í Skopunar Havn, saman við Hans K. Ol­sen. Hetta var í tíðini, tá havn­in var full av skipum. Jú tá var aktivitetur á Skop­un­ar Kei, skúrarnir vóru mannaðir av smá­dreingjum og gomlum

við, tá vit fingu boðini um at Birgit var vorðin sjúk og innløgd á Landssjúkrahúsið, tað kundi ikki passa hildu vit, »hon kundi ikki verða sjúk«. Vit høvdu júst tosa við hana dagin fyri, tey vóru tá afturkomin [...] Danmark komu tey aftur til Føroyar. Tey bygdu hús í Hoyvík, og har skaptu tey eitt trygt og fyrimyndarligt heim fyri seg og synirnar Hanus og Tummas. Vit hava góð minnir um gummu í Hoyvík, sum børnini kallaðu [...] kallaðu hana. Hon var altíð inni, og hurðin var altíð opin fyri okkum, tá vit komu á gátt, tað var ikki so sjáldan. Birgit var altíð tann sama, ein visti altíð hvar ein hevði hana, og var tað eitt hvørt

kundi avrika. Av Havnini fóru vit til Kirkwall, har báturin hevði støð. Ein sera væleydnað vitjan. Sum fleiri av okkara sjómonnum kunnugt hava vit oftani fingið hjálp frá RNLI, tá ið hjálp hevur verið okkara [...] Vit kendust, frá tí hann kom heim fyrst í sjeytiárunum, eftir deyða pápa síns, og sum løgmaður kom at hava tætt samband við Umboðsstovu Føroya, sum tá var í Aberdeen. Atli var væl kendur av monnum innan [...] Bretlandi, sum vit máttu samráðast við. Vit høvdu serliga gott samband við fiskimálaráðið í Edinburgh, áðrenn Bretland fór uppí EEC, sum tað upprunaliga navnið hjá EU var, vegna tað at vit høvdu fiskive

gagns, tá føroyingar skuldu sam­ráðast við Russland um fiskirættindir, ella tá myndugleikar skuldu sam­skifta við russisk skip í før­oysk­um sjógvi. Tá russiskir sjó­menn vóru innlagdir á sjúk­hús í Føroyum [...] intensir arbeiðsdagar í Husumgade, har André og familjan búðu, tá Framin skuldi gerast, alt var sjálv­boðið og ólønt arbeiði. Blaðið hevði, tá tað var uppá tað besta eitt upplag uppá meira enn 1000, og haldarar [...] sær vit­an um social­ismuna, teo­ret­­iskt og prakt­iskt, og skip­­aði fyri lesi­ringum um polit­­iska øko­nomi, søgu­liga material­ismu og mangt ann­­að. Tað var stór hjálp í hes­­um arbeiði, tá kendasta

vanliga segði um tey farnu "ja onkur eigur tey". Onkur átti eisini mammu, og eru vit sum eftir sita, glað fyri at hava havt hana her hjá okkum. Mamma ynksti at verða jarðað í Føroyum, við síðuna av pápa [...] fingu sonin Hans Marner, vanliga nevndur Hansemann. Síðan arbeiddi hon á Landssjúkrahúsinum til 1971, tá familjan flutti til Hørsholm. Har vóru tey í eitt ár, og Alma starvaðist á Frederiksborg Amts Sygehus [...] soninum í gongd við egnan málingahandil í Havn. Hennara kunnleiki til fólk kom eisini væl við har. Tá maðurin, Finn Ejlert, gjørdist sjúkur, var hon nógv um hann í hansara sjúkratíð, og var hon honum ein

bæði í kapellinum og til jarðarferðina, og eg veit at vit ein dag skulu síggjast aftur heima hjá Harranum, saman við øllum okkara kæru, vit sum hava tikið ímóti Honum sum okkara persónliga frelsara. Eg [...] móttikin og altíð hava tey verið klár at bjóða okkurt gott, og somuleiðis er tað eisini nú tú Anna situr einsamøll eftir. Eg ynski við hesum fáu orðum at takka fyri tað, sum tit hava verið, og tú Anna [...] Tað er altíð ringt at seta seg niður at skriva minningarorð, og so serliga tá tað er ein, sum man er komin at halda nógv av. Karl var ein maður, ið ikki segði so nógv í orðum, men álíkavæl vistu tú altíð

Tað kom ógvuliga dátt við, tí eg tosaði við hann nýggjársaftan, og tá var alt við tað gamla. Men Jóhannes var sjúkur, tað vistu vit, men hetta var tað seinasta, ið vardi okkum. Eg var til skips saman [...] tykkara, Eilen fastir, Erlu, Oslu, Helmu og Emil, ið hava mist ein góðan mann og pápa. Má Harrin signa tykkum og hjálpa tykkum í sorg tykkara. Friður veri við minninum um Jóhannes.    Vinur tín Herolv [...] við honum, og tað var ein stór hjálp. Jóhannes var altíð klárur at hjálpa, bað man hann um tað. Men tá hann bleiv sjúkur, legðist hann upp á land at arbeiða og hann arbeiddi altíð. Hann var ikki bara s

altíð har við onkrum góðum, tá vit komu úr skúla, hon fortaldi søgur og hon sang fyri okkum. Hon var hjartað og pulsurin í barnaheimi okkara. Seinni tá øll ommubørnini komu, hava tey øll fingið teirra rúm [...] frøast um náttúruna: hagani fylgdu vit við hvørt einasta vár, hvussu sólin petti fyri petti kom longur oman í Hvannadal, tá vit aftur hoyrdu tey fyrsti tjøldrini, tá lombini aftur sóust niðanfyri garðarnar [...] Alt hettar vit hava nevnt - og nógv aftrat, sum her ikki er rúm fyri - eydnaðist mammu og pabba at geva víðari til okkum, teirra børnum, ommu- og abbabørnum. Nú sól stendur lágt, vóna vit fyri tykkum