»Argjamenn anda enn«, ið sundalagsmenn brúktu um mótstøðuliðið, varð staðfest við lít. Í mun til 2007 svimja argjamenn við høvdinum omanfyri vatnskorpuni. Ein sigur í móti NSÍ við Løkin í Runavík er ein staðfesting
sum snýr seg um at gera eitt hugnapláss omanfyri og at gera økið klárt til at fólk kunnu dippa, svimja og grilla, og hvat mann annars kann finna uppá. Les eisini: Gevast við Grønadammi fyri veturin Ætlanin
sjálvandi ein aprílsøga, uttan nakað sum helst hald í veruleikanum. Sjálvandi fer Pál Joensen ikki at svimja fyri Danmark, hóast grundgevingarnar óivað tóktust trúligar, tá havt verður í huga, at Sosialurin
um allan vesturheimin, vísa hetta, og tað er dapurt fyri okkara gentubørn. Eg og familjan plaga at svimja hvønn fríggjadag saman við nøkrum øðrum familjum. Í brúsirúminum saman við øllum mammunum og børnunum
Barcelona. Hetta var gjørt, eftir at tríggir hávar vóru sæddir í økinum. Fleiri túsund fólk plaga at svimja í økinum, men myndugleikarnir tordu ikki at loyva teimum út í havið, meðan hávarnir vóru í økinum
at svimja við Oslf og byrjaði samstundis at ganga á Sct Knuds Gymnasium í Odense, har tú tók studentsprógv. Svimjingin hevur verið ein stórur partur av tínum lívi, tú dugdi næstan av svimja, áðrenn
havt, tí tað skilst, at ein maður kom livandi í land, og hann hevur havt tíð at brynja seg út at svimja. Tað, sum eg visti um Løvenørn, var tað sum stendur í bókini Havið og vit I. Í 2000 var eg á Kronborg
eru uppvaksin í. Hvat tekst tú við? Eg passi heim okkara og havi eisini ymisk ítriv sum at binda, svimja og ganga túr í fjøllunum. Hesi árini í Hong Kong hava vit eisini nýtt alla okkara frítíð til at ferðast [...] dámar væl nýggj ævintýr og upplivilsi. Minnini eru nógv og rík. Alt frá at kava við hávum í Malaysia, svimja við delfinum í Amerika, búgva saman vid masai-hermonnum og koyra millum leyvir og fílar í Afrika
øðrum báti, sum eisini hevði verið í grind. Tað, sum bjargaði teimum var, at teir dugdu so væl at svimja skrivaði Dimmalætting. Orsøkin til, at báturin sakk var uttan iva, at hann var ovlastaður, og D
avtrat, hon er úr Føroyingahavnini, har ein maður datt av kaikantinum á bláman, hann dugdi ikki at svimja og byrjaði at søkka. Andrias, sum tilvildarliga kom framvið, sá at ikki var tíð at fara eftur báti