Meinar tú við meg? Skal eg kanska fara í studentaskúla ella hvat?, var fyrsta hugsanin hjá mær. - Nei, eg hugsi um heilsuskúlan á Tvøroyri, svaraði maðurin aftur. Hon søkti eitt árið, men slapp ikki inn

sum er ør at keypa ella sita á eini strond og blíva bakað av sólini. Nei, tað veit Gud, tá vil eg heldur sita í eini holu onkustaðni. Nei, eg vil sleppa at uppliva okkurt, ganga túrar og síggja ymiskt. Tað

skulu koma burtur frá, at bíðast skal eftir svari – ella enn verri, at einki svar kemur yvirhøvur. Nei, eingin borgari í Tórshavnar kommunu skal bíða eftir svari um byggiloyvi, tekniskar veitingar, bussleið

verkum samtykkja eina heildarætlan, sum als ikki er liðugt viðgjørd. Vit í minnilutanum søgdu sjálvsagt nei. Vit fóru ikki at samtykkja ætlanina á hesum stigi, tí málið er ikki nóg væl upplýst enn, og framferðin

gongur spakuliga tann vegin. Men um nú hendan ætlanin dettur niðurfyri, hava tit so nakað alternativ? ? Nei, tað hava vit ikki, so um hendan ætlanin dettur niðurfyri, og tað vóni eg ikki, at hon ger, so er ikki

viðlíkahald tí er avmarkað. Vil tað siga, at tit umhugsa at lata grunninum stuðul til raksturin? - Nei. Men hinvegin kann Býráðið í aðrar mátar hjálpa til. Eg kann siga, at vit í løtuni er í samráðingum

yvir Sundsá. Tað gjørdi yvirvøldin á Vaglinum, hóast nærum øll í gomlu Kaldbaks kommunu høvdu sagt nei til hetta ógvusliga inntrivið í náttúruna. Síðani eru nógvir leikir farnir fram í einum óvirðiligum

Lat okkum vóna, at hesu býráðslyftir nú halda, nú býráðsval er í nánd. Mín støða er púra greið – nei til orkustøð sum granna.

hann er bangin fyri at styggja veljarar frá sær, hevði hann leigað Sea Shepherd húsini í Skálavík - Nei tað hevur einki at gera við tað yvirhøvur. Orsøkin er rætt og slætt, at eg havi hugsað meg betri um