uttanfyri Føroyar fyri mítt arbeiði, har eg altíð hav fylgt mínum egnu hugsanum, og ikki havi funnið meg í tí, sum onnur hava sagt, sigur Pauli í Sandagerði. Hann leggur afturat, at hetta er gott fyri sj
at skapa betri møguleikar fyri virknum eldraárum og samhaldsfestni millum andursbólkarnar. Minnist meg rætt bleiv við lóg 1. Januar 1997 ásett, at almennu tænastumannalønirnar skuldu broytast og tær hægstu
óerligur, men spurningurin er, um Gunvør Balle ikki skal taka í egnan barm fyrst. Tingkvinnan endurgevur meg fyri at siga, at politkkurin hjá núverandi samgongu er “skynsamasta útbyggingin.” Hatta passar ikki
nátúrliga melankoli, og tú hómar alla tíð ein ávísan longsul í hansara tónleiki. Eg skal ikki gera meg klókan uppá, hvat tað er ið Líggjas longist eftir, men í Frostfelt verður longsulin (sum tónleikurin
betur áralag innfloks í øllum flokkum. Tá snúði tað seg um at »velja okkum« heldur enn at »velja meg«, sum øll siga í dag. Kanska júst tað er orsøkin til tað, sum greinskrivarin kallar fyri deyðvekt
serliga nógv hæddarlop. - Eg venji mest fimleik og síðani frælsan ítrótt við síðuna av. Tað mennir meg mest, og eg venji hæddarlop eina ferð um vikuna, sigur Øssur, sum tó metir, at fimleikurin gevur hann
og eg var fyri tí sama. Antin av klossi ella óhepni fóru beinini undan mær, eg tók hendurnar fyri meg og fekk kolandi ilt í armin. Tað kom mær ikki til hugs, at armurin var brotin, so eg fór ikki á sk
Bogi Andreasen, varaborgarstjóri, Tórshavnar Kommunu ----- Tað skar meg í hjartað, at ein so serføroyskur stovnur sum Sjósavnið í Sandágerði skuldi skerjast við 1/3 av landskassans stuðli næsta ár. Ikki
meiri fisk enn onnur, serliga var tað livurin, sum gjørdi sýnið hjá teimum munandi betur. Hetta fær meg at hugsa um tær kanningar, sum nú verða gjørdar her á landi, at um ein etur grind og spik, so verður
spurningunum. Og hvussu sær so út heima hjá mær? Jú, eg eri eisini uppvaksin í einum slíkum heimi og kenni meg aftur í myndini. Men eg stríðist dag og dagliga fyri at ikki detta í felluna og taka alla ábyrgdina
