fuglarnir flykkjast, kvøldskúlarnir eru byrjaðir aftur, og so longu nú er heystfrí hjá børnum og vaksnum. Aftur ímóti hesum so hugnaliga og útrokniliga eru viðurskifti í samfelagnum, har alt er meira
fólk og nettoflytingin var minus 117 fólk, og sostatt vaks fólkatalið 52 fólk. Tað er bara í Havnini, at fólkatalið er kvinkað uppeftir. Í Havnini vaks fólkatalið 203 fólk, ella 1,1 prosent, men alla aðrastaðni
lítlum og eyðmjúkum umstøðum. Tankin um at gera okkurt smátt, við tí ektaða og autentiska í miðdeplinum vaks bara. Eg vildi sleppa aftur til tað grundleggjandi. Skera inn á bein og endurskapa nærleika millum
kring um í Føroyum. Best kendur í ættini millum manna í dag er Børge, sum er føddur í 1929 og sum vaks upp í fyritøkuni við Sjógv í Kollafirði. Nú er tað so abbasonur hansara og sonur Gunnvør Dam Jensen
at vit hava okkara lív, leggur Linda Christophersen afturat. Sjálv er hon ættað úr Vestmanna. Eyðun vaks upp úti á Heygnum Mikla í Havn, men hevur búð í Vestmanna síðani 1985. Eftir sjey mánaðir, fyrst á
áttati ár. Hann vaks upp á Vágsheygnum í Klaksvík, og hann hevur alt gott at bera sínum foreldrum og barndómsheimi. Hann segði í eini samrøðu við undirritaða fyri nøkrum árum síðani: “Eg Vaks upp hjá trúgvandi
størri styrki. So við og við sum tað heilaga samskifti mentist, fór týðilig broyting fram, har Vassula vaks í trúgv, vitan og kærleika til Guð. Hvat siga boðskapirnir? Boðskapirnir, ið eru frá Heilagu Tríeindini
makreli og sild. Tá veruleikin nú er hesin í føroyskum havøki, so kunnu vit vænta, at hesin skjótt vaksandi makrelstovnur kemur at hava við sær, at okkara verandi margfalda lívfrøðiliga skipan fer úr
Jacobsen varð borin í heim. Janus er klaksvíkingur, og hann hevur alla sína tíð búð í føðistaðnum. Hann vaks upp á Stongunum. Foreldrini vóru Hjørdis, sum var ættað av Trøllanesi, og Alexander, sum var ættaður [...] at siga frá og lýsa í smálutir, hvussu tað var at vaksa upp á Stongunum og í Klaksvík. Barnaárini vaks bygdin nógv og avbjóðingarnar hjá myndugleikunum vóru margfaldar og stórar. Skúlagarðurin var alt
meg har fyrstu bøn, ið eg bað«, sigur komandi sóknarpresturin í Vestmanna, Marjun í Kálvalíð, sum vaks upp saman við ommuni, abbanum og langabbanum, og tí frá barni av er von við, at lestur var lisin sunnudag
