starvið varð lýst leyst, var hetta ein møguleiki, eg ikki kundi lata fara aftur við borðinum. Eg gleði meg at flyta til Kvívíkar, men tað er sjálvandi við sorgblídni, at eg nú sigi farvæl við Eystan Múla, sigur

Fakliga støðið á útbúgvingini í stjórnmálafrøði var fult á hædd við tað, eg kom til á RUC, so eg kendi meg rættliliga væl fyri frá byrjan. Hartil bleiv skiftið sera lætt, tí Fróðskaparsetrið hevur tætt samstarv [...] á Sendistovuni. Mynd: Rókur Fakliga støðið á Søgu- og samfelagsdeildini var sera høgt, so eg kendi meg væl fyri, tá eg kom á Roskilde Universitet, sigur Rókur Jákupsson Jacobsen, sum fyrst las stjórnmálafrøði

atkvøðugreiðslu í Ríkisdgnum. Tað sigur Stefan Löfven sambært tíðindastovuni TT. – Eg eri klárur at lata meg tilnevna sum forsætisráðharri í Svøríki og harvið til atkvøðugreiðslu fríggjadagin, sigur Löfven eftir

gætur, tí eg eri nummar tvey av fýra. So eg havi kanska roynt at skilja meg burturúr mongdini, fyri at fólk skuldu fáa eyga á meg. Eg veit ikki, Heini sigur, at hann er eisini... Heini: Ja, eg eri eisini [...] fólk, sigur Per, ið dámar betur at arbeiða einsamallur. - Eg má hava minst tveir dagar um vikuna fyri meg sjálvan. So livir Heini nokk lívið meira trygt og sikkurt enn eg - eg fylgi meira mínum hjarta og hugsi [...] geri tað bæði í mínum starvi og í mínum privatlívi sum heild - tað er eitt amboð, sum eg havi lært meg at brúka. Heini er meira skynsamur - øgiliga "talfikseraður" - roknar uppá alt, meðan eg eri meira

við einum 2-1 sigri á okkum á Argjum. – Eg eri ótrúliga spentur til komandi avbjóðingina. Eg gleði meg til at spæla á einum liðið, sum hevur bóltin nógv, sum gjarna vil stýra dystinum, og sum eisini spælir

liðskiparunum í Víkingi, Atla Gregersen. - Hetta er ótrúliga spennandi og eg gleði meg. Eg veit ikki ordiliga hví teir velja meg, men eg fari at gera mítt besta, sigur ein glaður og spentur Gunnar Vatnhamar

aftur, sum var í myndum hansara mitt í 80'árunum, og okkurt í sjónum á "Ljósglæmu, Hoyvík" minnir meg á teir gomlu føroysku naturalistarnar. Einaferð líktust málningarnir hjá Kára Svenson og Eyðuni av

vorðin so gamal, at mær ikki nýtist vera heimagangandi longur, so eg avgjørdi at fara út og royna meg aftur sum sølukvinna, sigur Inger Jensen. Spurd, um tað ikki er torført at fylgja við í, hvat kvinnur

tók hann á bóli: "Er tú Shahrasad?" Kvinnan segði: "Eg eri Shahrasad... Deyðin hevur ikki heystað meg... Shahariár doyði." Maðurin segði: "Shahariár doyði ikki... Hann er enn livandi." Kvinnan segði: "Áh [...] øðrum!" "Vit viltust yvir alla ta stóru jørð." "Eg leitaði eftir tær allastaðni." "Svongdin noyddi meg at gráta." "Eg bleiv fongslað í einum rúmi, við læstum hurðum." "Eg bleiv biddari." "Eg gekk á gøtunum [...] einsamøll kvinna í býum, har bara menn búðu." "Tað bleiv spýtt í mítt andlit." "Menn, ið áttu gull, keyptu meg." "Eg eri ein neyðars maður. Hví fór tú frá mær? Áh Gud!" "Áh, sum vit eru blivin revsað!" "Áh, sum

Oslo og á universitetinum, er tað eyðsæð, at fartelefonin hevur tikið yvir, og at eg helst má venja meg við allan tann óhøviska og atburðin, sum hon viðførur. Eg hugsi um, hvussu tað ber til at so fá hugsa