at eg fekk møguleika at fáa eitt amboð at síggja tingini úr øðrum sjónarhorni. Tað var gott fyri meg og lættari at koma víðari. Bert spell at eg ikki hevði hesi amboð til at taka, meðan eg var í politikki
heilsu- og røktarfólkunum vm. verður stytt og at hesi eisini fáa eitt lønarlyft. Anfinn í Toft Vel meg á lista E!
ikki eiti á ábyrgd, ið Helgi hevur lagt á mínar herðar! Í relativt stuttu viðmerking síni biður hann meg skriva eina grein afturat. Eina grein, har eg persónliga skal koma við einum ítøkiligum fíggjar-ligum [...] afturat er fínasta slag". Um hetta var eitt svar uppá annan ella báðar spurningarnar, skal eg ikki gera meg klókan uppá. Helgi sigur sjálvur, at svarið hjá honum hevði einki við mín spurning at gera, (!) og
stóran part av føroyska fólkinum er fullveldið í sær sjálvum tað sama sum vælferð. Men so undrar tað meg eitt sindur, at fullveldislandsstýrið (ella skulu vit kalla tað vælferðarlandsstýrið?) slepti full
og flokkurin hevur altíð havt tann sosiala profilin sum sítt skjaldramerki. Sosiala økið haldi eg meg kenna hampiliga væl og hevur tað eisini mín stóra áhuga. Eg fari her heilt stutt at taka trý viðurskifti
fótbóltsbygdir, vóru við. Hann nevnir millum aðarar, Kvívík, Vestmanna og Kollafjørð. ?Tað gleðir meg, at børn úr hesum bygdum eisini koma við, hóast tey ikki dagliga venja fótbólt, eins og børn úr øðrum
m, og hvørja avbjóðingar og møguleikar teir síggja, hevur verið ógvuliga gevandi, ikki minst fyri meg og mína umsiting,” sigur Annika Olsen landsstýriskvinna. - Nú nýggja lógin er komin í gildi, er mín
Vinmaður mín sá meg koma undan, men so var eg undir aftur. Tá bað eg til Guð, og segði at nú kundi eg ikki meira, men tú kanst. Tá fekk eg føturnar á klettin, men alt í einum kom brimið, og tók meg útaftur. Vinmaður [...] Vinmaður mín sá meg ikki longur, men Guð misti meg ikki úr eygsjón. Tá klintraði eg upp í gjøgnum bergið, og eg var bjargaður. Heimafturkomin opnaði eg bíbliuna á einum tilvildarligum stað. Tað fyrsta [...] 40. ?Eftir Harranum eg havi trúliga bíðað, og hann seg boygdi til mín og hoyrdi mítt róp. Hann dró meg upp úr undirgangsins djúpi, úr tí botnleysa díki; hann setti mínar føtur á klettin og gjørdi føst míni
Arbeiðsgevarafelagnum yvirtóku samráðingarnar, Hesum vísir hann tó aftur. ? Eg havi eina nevnd aftan fyri meg, og hana havi eg havt við alla tíðina. Vit hava í felag valt at samstarva við Arbeiðsgevarafelagið
brádliga. -Eg bleiv so kløkk, tá tónleikurin steðgaði og ein sera óbehagilig kensla for ígjøgnum meg. Men tá øll tey mongu viðhaldsfólkini, sum vóru í høllini klappaðu, heppaðu og róptu á okkum, hugsaði
