margfeldið økist, mugu vit eisini ásanna, at vit eru ikki nóg góð at varðveita margfeldi í náttúruni, sum vit hava bundið okkum til í altjóða sáttmála. Góðu náttúrufólk Onkuntíð fýlast vit á, at náttúra og umhvørvi [...] varpa vit ikki bara ljós á fugl, men náttúru, umhvørvi, og tær álvarsomu avbjóðingar, náttúruni eru fyri. Góðu náttúruvinir Náttúran er ikki bara náttúra, fuglur og blómur. Vit hava lógir, sum eru ætlaðar [...] friðað. Hví tey eru friðað, ella um nakrar ásetingar eru fyri økini. Í øðrum londum lesa vit skelti um friðað ella forkunnug øki - í orðum og myndum. Um talan er um ein tjóðgarð. Ella um tey eru á listanum

ikki ein sjálvfylgja, at vit liva til vit eru 70-80 ár. Í mótgangi fært tú styrkina. Sum tað stendur, at "sum tín dagur er skal tín styrki vera. Leggja vit alt í Guds hendur fáa vit styrki, sigur Sigrið. [...] tá ið vit spurdu um vit kundu sleppa at lata blóð varð tað noktað okkum, tí tað fór at verða ov nógv stríð hjá blóðbankanum. Læknarnir vissaðu okkum um, at vit ikki skuldu stúra fyri nøkrum, vit livdu [...] søgdu teir, at vit áttu at bíða til um ársskiftið. Síðsta royndin, sum vit fingu svar uppá nýggjársaftan, var eisini negativ. Til síðst í apríl, tá ið vit aftur skulu niður, taka vit royndir eina ferð

einstakt menniskja. Men eisini her ráða vit menniskju fyri um vit vilja fylgja Guds góðu ætlan fyri okkum. Tað hendir ikki »automatiskt«. Eitt dømi uppá hetta lesa vit um í 5. Mós. 30,19: »Eg taki í dag himmal [...] tey eru mong, sum fara inn um tað; og portrið er trongt, og vegurin er smalur, sum førir til lívið, og tey eru fá, sum finna hann«. Hvussu ber hetta nú til at menniskju glatast tá nu Gud vil at vit øll [...] løgreglu til at døma og revsa tað illa? (Róm 13,1-5). Kunnu vit gera nakað? Inntil Jesus kemur aftur, vil tað vera óndskapur í heiminum. Sum kristin eru vit serliga í vanda fyri álopum djevulsins: » - Og øll,

egnum lívi og av felagsskapinum við onnur. Uttan mun til, hvussu vit eru fødd inn í henda heim, og hvussu ymisk og fjølbroytt, vit eru. Og Ingrið hevur lagt øllum í beinið at virða og menna sítt egna land [...] á at vera takksom fyri tað, vit hava. Hon segði: “Eg eri uppvaksin undir fátækum korum. Eg og Jóannes hava sjálv skapt okkara egna heim, og vit eru ikki í peninganeyð. Vit hava okkara børn og teirra børn [...] líkt, so hugsaðu tey um onnur, tá ið tey vórðu spurd um, hvørja hjálp teimum tørvaði. “Vit eru komin upp í árini. Vit klára okkum sjálv enn. Men hugsið um tey, ið verða rakt av hesum sum ung. Tey mugu fáa

Fátækari eitt land er, fleiri kvinnur doyggja. Hetta kunnu vit taka til okkum og sjálvsagt gleðast um, at vit eru komin so langt sum vit eru, men sanniliga eisini í samhuga við okkara medsystrar í øðrum [...] og dýrabarar perlur, sum vit knýta at okkara lívi og tilveru. Vit tosa um minnini fyri at merkja nærveruna við tað og tey, sum eru farin. Tað er sum um, vit hava okkara kæru millum okkum í løtuni- og tíð [...] í tøgnini. Ikki tí, at tey ikki eru til, men tí at tey for tung at seta orð á. Tað snýr seg ikki um, at vit ikki vilja tosa um tey, men vit kunnu ikki, tí so detta vit sundur. Tilveran rapar. Hjartað liggur

fangaði okkum, kitlaði hann okkum, til vit sluppu leysir aftur. Minnini eru so nógv og góð, men spurningarnir eru so nógvir. Eitt sum vit ikki skilja, er tá vit síggja Emmy Bjartu simílast, og Herluf ikki [...] takk fyri at vit kendu hann. Vit vita, at tað ikki er lætt, men hvussu svert tað er, vita vit ikki. Vit roynan at vera fitt og hjálpsom, men vita at saknurin er so stórur so stórur, at vit skilja tað ikki [...] ongantíð fær nokk av” segði hann um hana. Vit minnast so væl, fyrstu ferð vit skuldu møta Herlufi. Vit vóru bjóðað í føðingardag hjá honum. Hann fylti 39 ár. Vit vóru spent, tí mamma og Emil høvdu fortalt

tápum, halt áfram at skína. Friðin hin forna vit rændu, men tó send okkum kortini fjøru og flóð. Ja, gloym okkum dagin ? vit komu við dravi, tá friðin vit brutu á Kvirrunarhavi. Tú máni skal skína til [...] menniskjan nú er komin uppá mánan. Tað verður stuttligt, um nokk so nógv ár, at kunna fortelja teimum ungu tá, at eg hoyrdi og fylgdi við, tá ið menniskjan fyrstu ferð kom upp á mánan???« Nú eru nokk so nógv [...] frá hesi hending, sum er reinur barnamatur samanborið við dagin í dag. Vit undraðust øll yvir hetta bragdið hjá vísindini, og vit spurdu: »Hvat verður so tað næsta?« Tað var sum um, at við »tøkuni« av

parliga hanga ætlanirnar væl saman, um vit fáa undirtøku fyri at sleppa ætlanini hjá landsstýrismanninum. Tá spara vit heilar 43 mió. kr. í fyrsta umfari, og vit nærkast greiðum reglum fyri, at tílík stór [...] hesum árinum. Vit vóru fleiri, ið hildu, at hetta mál ikki hevði verið í nóg góðum hondum, og var tí ein fundur tikin við annan sakkunnleika, NCC, um hetta mál á kyndilsmessu í ár. Har fingu vit beinanvegin [...] heldur, at fleiri kanningar eru neyðugar. Hóast bæði játtan og útgerð til neyvari kanningar av hesi farleið hevur staðið tøk í Suðuroy, so er púrt einki gjørt við málið, nú vit hava lagt 3 mánaðar aftur

ríkisfelagsskapurin bert ein kreppugrunnur? Hvat um vit øll alla tíðina mentu hann soleiðis, at vit alla tíðina fingu tað besta burtur úr honum. Vit eru ríkisborgarar. Hava øll ríkisborgararrætt og sum soleiðis [...] sjálvfylgja. Vit sleppa burtur úr honum tann dag, vit sjálvi vilja tað. Men við tí, vit hava verið ígjøgnum hesi seinastu 20 árini, er ilt at hugsa sær, hvar Føroyar høvdu verið búskaparliga, um vit ikki vóru [...] Men nú er so gerandisdagurin komin aftur til okkara. Fyri aðru ferð seinastu 20 árini tykjast vit at vera á veg inn í krepputíðir og fyri aðru ferð mugu vit uppliva, at hjálpin skal koma burtur úr rík

lønir, umsiting og kostnaðarstøðið eru hækkaðar, sigur Helena Dam á Neystabø. Og hon greiðir frá, at undan kreppuni var játtanin lutfalsliga hægri, og er ongantíð komin upp á tað støðið aftur. - Skúlarnir [...] tøkni eru vánaligir. Harumframt vísir Pisa-kanningin, at samstarvið millum føroysk børn og foreldur teirra er sera vánaligt, umframt at samstarvið millum heim og skúla kundi verið nógv betur. - Vit eiga [...] tíðarhóskandi undirvísingartilfar. Eg frykti, at annars er vandi fyri, at vit mugu fara yvir til útlendsk tilfar aftur. Og vit kunnu ikki halda fram við at krevja av lærarunum, at teir skulu framleiða