vinnulív. Tað er Johan Mortensen, slóðbrótari, sannførdur um. Saman við øðrum góðum kreftum er hann farin undir eina forvitnisliga royndarverkætlan at turka svínatjógv í Føroyum. Verkætlanin skal staðfesta

Debes noyddist út við skaða, tá SÍ var á odda 25-13. Og í fjórða setti tóktist tað, sum var luftin farin fullkomuliga úr útiliðnum, ið einki maktaði, men tapti greitt. Samanumtikið var SÍ klárt betra liðið

annað, enn at TB í síðstuni hevur spælt síni kort sera væl. Nú kappingin í Eik-liguni hjá kvinnum er farin í jólafrí, er liðið av Tvøroyri næstfremst. Himmalvíður munur er á tí og so síðsta kappingarári, tá

ressoursuspillið. Fimm samfull ár, har nógvir pengar og nógv tíð hjá ákæruvaldi og sakførarum eru farin til hetta mál. Hví? Hvør hevur ábyrgdina? Kann tað hugsast, at vit í okkara skipan hava fólk, sum

spælara hjá kvinnum, Birgit Guttesen, er talan um broyttar umstøður, nú eitt nýggjur flogbóltsvetur er farin í gongd. Hon er tó ikki givin, men er flutt til Mjølnir frá SÍ, sum hon annars hevur spælt við øll

síðani er nøgdin minkað støðugt. Ein orsøk er, at svartkjaftakvotan er skerd nógv. Harafturat eru skip farin at fiska ein størri part av øðrum fiski til matna, samstundis sum einstøk skip viðgera fiskin umborð

runt Viðarlundina fyrst skuldi súkklast í 40 minuttir, og tá fremsti súkklarin eftir at tíðin var farin, kom um málið, høvdu allir súkklararnir ein umgang ella 1,4 kilometrar eftir. Óansæð, um teir høvdu

stjørna í sangleiki, hann hevur umboðað Ísland í altjóða Tónleika Grand Prixnum, og nú er hann eisini farin at syngja føroyskar sangir. Tað ger hann á útgávuni Vinaløg, sum hann og Jógvan Hansen í felag geva

kennist tómligt, nú hennara stólur stendur tómur. Fyrstu ferð vit møttust aftur aftan á at Jónhild var farin, hildu vit eina stilla løtu til minnis um okkara góðu vinkonu. Hvíl í friði góða Jónhild. Bindiklubburin

ikki hava verið serliga nógvar. Men tað verður tó neyðugt við broytingum hesaferð. Rasmus Nolsøe er farin av landinum í lestrarørindum, og enn er Vagnur Mohr Mortensen ikki komin fyri seg, og tí verður neyðugt