– Johan Jacobsen (Jonleif Højgaard, 71.), Petur Knudsen, Magnus H. Olsen, (Nikolaj Køhlert, 52.), Einar Tróndargjógv - Árni Frederiksberg (Jannik Mathias Olsen, 75.), Klæmint A. Olsen, Pól Jóhannus Justinussen

ber kortini til at gjøtla seg fram til, at hesi bæði uppskotini fara at kosta føroyskum kommunum einar 7-8 milliónir krónur árliga. Eldramálið og øll tey mongu uppskotini hesi seinru árini, ið hava kostað

effektiviserað allan stovnin. Hettar vildi givið teimum lágløntu ein munandi lætta. Her er talan um einar 300 krónur um mánan hjá fólkið, sum longu, í summum førum, bert hevur 1.800 ­ 2.000 krónur at

“Høgu Kai,” ið bleiv sett upp við “Skeiva Pakkhús” til sama høvi. Hetta kravdi nógv arbeiðsfólk, einar 15-20 mans. Byrjaði við Ísenkramhandil Í 1952 hendi enn einaferð nýskipan innan handilsvirkið. Tað

Frítíðarskúlan Spíran í Havnardali. Tað verður mett at sparingin at flyta musikkskúlan út á Landavegin er einar 4-5 milliónir. Tað kann kanska tykjast sum smápengar, tá ið skúlin skuldi kosta uml. 67 milliónir

estur ella ikki. - Vilja politikararnir varðveita orkestrið, er neyðugt at hækka játtanina upp í einar fimm milliónir, sum er tað minsta, orkestrið kann klára seg fyri. - Íslendingar reypa av, at teir

Aksel V. Johannesen, sum tí óttast at vánaliga gongdin heldur fram og inntøkurnar tí tá avtornar vera einar 200 milliónir lægri enn landsstýrið metti. Tað eru ikki bara inntøkurnar, sum svíkja. Eisini eru 52

og vinna. Mítt uppskot um politiskar raðfestingar er fylgjandi: 1. Altjóða flogvøllur í Tórshavn – einar kappingarførar Føroyar á ferðavinnu- og oljuvinnuøkinum. Menna okkara høvuðsstað og harvið alt Føroyar

sær, men fekk gjørt seg so stóran, at teir noyddust at skjóta uppum – fyrst Jóhann Berg Guðmundsson einar 20 minuttir fyri tíð og síðani Kolbeinn SigÞórsson langt úti í yvirtíðini. Hesin sami Kolbeinn SigÞórsson

tasku. Heppin - Var bilurin endaður á takinum ella á síðuni, hevði verið verri vorðið. Bilurin lá einar fimm metrar úr landi, og tey trú svumu inn móti bryggjuni. - Tá vóru góð ráð dýr, tí tað vóru minst