tríggjar fráboðanir um í gjár. Ein fráboðan kom um ein, sum lá stutt úr landi Yviri við Strond og skeyt fugl, ein lá undir landi í Tangafirði og ein lá tætt undir landi í Fuglafirði. Løgreglan sigur, at reglurnar

positivur, sum gingið verður út frá í rapportini. Vindmyllur eru ein vandi fyri fugl, við at rotorbløðini skaða og drepa fugl. Fugladeyði er vælkendur við vindmyllur. Serliga hevur uppmerksemi verið um størri

sama veðri, sum leygardagurin endar, 8 til 13 metrar um sekundið, men sunnudag er ikki loyvt at veiða fugl kortini. Mánanáttina minkar hann vindin niður í 3 til 8 metrar um sekundið, og hetta veðrið heldur

ringinum eftir, hvussu ættin er. Sjálvur helt Jens-Kjeld Jensen, at talan var um rættiliga nógvan fugl. - Men, tá segði ein maður, sum var við mær á túrinum og sum mundi vera um sjeyti ára aldur, at nógv

Jens-Kjeld Jensen, sum bæði hevur fingist nógv við fugl seinastu hálvu øldina og hevur fylgt við fugli og øðrum livandi í føroysku náttúruni, heldur ongan iva vera um, at nátin eins og sjófuglur annars [...] høvdu nólsoyingar ikki teir skjóttgangandi bátar, sum summir hava í dag, men kortini fingu teir nógvan fugl – og minst líka so nógv, sum teir fáa í dag. Hann vísir á, at nátin gjørdi eitt lop niður eftir einaferð

hava nógvar av teim­um eginleikum, sum skulu til. Vit hava góðar fleyg­ing­ar­menn og nógvar sum raka fugl úr báti. Tí kann ikki útilokast, at nakr­ir av okkara unglingum kund­u lært seg spælið. Um teir so

brúkt sum orsøk til fosturtøku. Og hvussu kunnu vit sammeta týning av mannalívi við hetta at taka fugl ella seyð? Hetta er snøgt sagt als ikki sambæriligt og sera óvirðiligt fyri eina sokallaða framkomna

at hava gingið í eina løtu bera teir eyga á okkurt heilt óvanligt í luftini. Teir síggja ein stóran fugl, sum skilir seg út millum allar hinar fuglarnar í Mykinesi. - Vit hildu, vit sóu yvir okkum. Men so

- Tað kann ikki vera meingingin, at vit, sum leggja í fugl, skulu rudda lesull upp eftir bóndunum. Tað sigur Sjúrður Hammer, sum heitir á fólk um at taka avbjóðingarnar við leysari seyðaull í haganum í

í hetta, sigur Jens-Kjeld Jensen. Hann heitti á Poul Jóhannes Simonsen, sum fekst nógv við fisk og fugl, um at hjálpa sær at savna nátamagar til hálendska granskaran. Poul Jóhannes tímdi væl at at gera