Rasmussen sigur, at Landsverk mælir til, at ventilatión er í tunlunum tí tað er tryggari, skuldi eldur komi í inni í tunlinum - men hann leggur afturat, at tað er altso eisini ein stór útreiðsla. Men hinvegin

morgun upplýsir vakthavandi á løgreglustøðini í Havn eisini, at eldur á middegi í dag kyknaði í fjósi á Nesi. Tað kanst tú lesa um her: Eldur í fjós

um, at eldur var í einum kranabili, sum stóð parkeraður á parkeringsplássinum beint uttan fyri skúlan í Søldarfirði. Bilurin kolaðist upp og verður ikki til bil aftur. Í fyrstani ljóðaði, at eldur var komin [...] eitt heilt samdøgur, tá eldur kom í. Eg hevði nevniliga arbeitt upp á bilin á einum verkstaði leygardagin og hevði sett bilin á parkeringsplássið umleið eitt samdøgur, áðrenn eldur kom í. Ássvein Mikkelsen [...] Men hetta er ein misskiljing. Kranabilurin hevði nevniliga ikki koyrt í eitt heilt samdøgur, tá eldur kom í hann. Helst el-skipanin Tann, sum eigur lastbilin, er Ássvein Mikkelsen, sum býr í Søldarfirði

gamalt úthús, sum stóð har. Hann royndi at festa í eina presending, fór eitt petti frá, men tá ið eldur var ikki í, vendi hann aftur, og tá eydnaðist at fáa tað at loga. Hesar báðar gerðirnar játtaði hann [...] goyggja, og tað ringdi á hurðina. Ikki fyrr enn hon sá bjart ljós uttanfyri, og tey komu eftir, at eldur var í ringdu tey til politiið. Sløkkiliðið sløkti eldin, og politiið fór at leita eftir tí, sum hevði

bjargað undan eldsbrunanum, har roykvarnari er í húsunum, sigur Petur Lava Olsen. Vinnur nógva tíð Tá eldur er í, ferðast roykurin langt áðrenn eldurin. Petur Lava Olsen greiðir frá, at ein roykvarnari varnast

miðbýnum í Havn. Nógv fólk var í býnum um hetta mundið, og onkur boðaði frá gjøgnum fartelefon, at eldur var í einum lítlum útbygningi á einum sethúsum. Sløkkiliðið og løgreglan fóru á staðið, og tamarhald

at tað er lítil trygd í, at einans stovnarnir sjálvir goyma sítt tilfar - hugsa tær - hvis tað kom eldur í SVF í morgin, hvat høvdu vit ikki mist av tilfari, sum hevur alstóran týdning bæði fyri sam- og

av, tá nógvur roykur sást umborð á Sildberanum, sum lá við bryggju á Sandi í gjár. Tó var eingin eldur umborð. Tvíkiljan Codrington Arrow liggur enn í Vágsbotn og bíðar eftir veðurlíkindum, áðrenn leiðin

skilja henda hugburð. Hetta mátti eg so góðtaka. Eg haldi ikki, at Margreta skifti orð við míni for­eldur fyrr enn á sjálvum brúd­leypsdegnum. Men hinvegin helt Margretha, at eg sum hennara komandi maður

lænt til slík endamál. Tað var nógv bakað til brúdleypið, og tey høvdu ikki ansað nóg væl eftir, og eldur var í. Trygging var eingin tá í tíðini. Alt brendist inni eisini. Mamma plagdi at fortelja, at aftaná