yrkjari, hesa ferð ein føringur, hann eitur J.H.O. Djurhuus: Hví stúrir tú hjarta mót vári, tá ið sól prýðir blómprýddan heim, og gentan við rósum í hári sæl droymir um lukku og gleim. Tað er tí eg hoyri

Veður At vakna við sól og stilli ein seinan desember morgun er frálíkt. Soleiðis var í gjáramorgunin. Dagurin helt sær, soleiðis sum hann byrjaði. Fínasta veður, hampiliga klárt og passaliga kalt. Um kvøldið

Havn. Sjálvur hevur Richard eitt boð uppá, hvaðani alheimurin stavar. Handan allar stjørnubreytir, sól og mána, veður og vind, fjøll, skógir, menniskju, djór, bakteriur, atom og kyknur, finst ein ella annar

takk fyri alt, elskaða omma. Við hesum fáu orðum lýsa vit frið yvir minnið um okkara elskaðu ommu. Sól um tindar fer, tá tíðin runnin er. Kedd - at tað skuldi vera tú, men tú fert altíð at hava í hjartanum

turr reyðspørðka, pizza, sushi - you name it. Hvussu er veðrið í Danmark? Sumnmarveðrið við terra, sól og lýðveðrið er vælsignað. Vetr­ar­veður við kava tað sama – men tað er vorðið forkunnugt veð­u­rlag

hendinga fuglur uppiyvir leikandi sveimar hatta var tað sum trøini høvdu at bjóða í ár lætta har ta sól luftløgini nú brádliga vár Um tað mundið børnini fara út aftur at spæla tykist grønka á fjøllum og [...] aftur bløð Summar vælafturkomið tú vera skalt nýggju mánaðir síðani síðst mangan var kalt við lívgandi sól og summar hita ofta vár longsul úti aftur kunna at sita Sita við vikublaðnum og lesa blaðgreinarnar

sterkt. Tú fær øll sløg av “sydfruktum” og í løtuni eru jarðber at fáa. Hvussu er veðrið í Egyptalandi? Sól hvønn dag at kalla. Ov heitt um summarið (upp í 35-40 og meira), men herligt rest­ina av árinum. Í

trúgvur at fylgja; eg stevni fram mót teim ljósu londum, við lívsins træi á føgrum strondum, har altíð sól og summar er. Lat akker falla! Eg náddi havn – farvæl, tú brúsandi bylgja! Eg trygt meg leggi í Jesu

jørð. Eg kann til stuttleikar nevna fyrsta dystin í Gøtu í ár. Har byrjaði við kavaroki, síðani kom sól, so vindur, og tá dysturin endaði, oysti tað niður. Somikið ymiskt kann veðrið vera innan fyri bara

steðgi eg á og gevi mær stundir at síggja á­kannur (nykrósur), ið flóta og sýna sín fagurleika móti sól­ar­ljósinum. Mín sann, um ikki eisini tær hava til granna eina plantu, ið er meinlík bukkablaðnum í