brótasjógvurin millum andligt og verðsligt lív her á foldum, og fær okkum føroyingar at frøast um ta mildu sól, ið mestsum hevur rikið illfýsna veðrið burtur, fyri eina stund ið hvussu er. Kuldin hevur so nøkulunda

inna málið var á odda at vinna tú var ein sum við orði stóð tað er leiðin ið haldast má góð nú rísur sól fjøllini grønkast verja borg stoltleiki teirra doyvir tunga sorg várið boðar at tað blómar og grør

sum tað gekk." Nú gekk tað ikki meir. Teir síðstu dagarnir av lívi tínum vóru veðurgóðir við nógvari sól, og tú, sum altíð var so glaður, tá sólin, við sínum lívgevandi strálum, sá inn gjøgnum vindeygað,

eisini). Endamálið í ferð teirra er at leggja seg á eina strónd við einum ísi í hondini og fáa brennandi sól oman á hálvnakna kroppin. Hjá teimum er líkamikið, um Kanaroyggjarnar ella Bermuda eru nøkur sum helst

á foldum Hvør dagur sum dropar í tíðurnar hav hvør løta úr ókendum kemur brátt kvøldar í vestri og sól fer í kav og deyðin at hjartanum nemur Nú hvílir tú frægi í døggvátu lág og slept hava harðballnar

koma út fyri, er eyðsæð. - Fólk fáa blørur á føtur, tey traðka á glas ella tey brenna seg. Ofta av sól ella av bálum, ið eru tendrað, tá festivalurin er endaður og so skulu tey sparka ella kanska dansa

Føroya hevur John Sigurd hug at gera líknandi ferð aftur. ? Eg tími ikki at ferðast til summar og sól. Eg vil heldur hava okkurt sum hetta at fara til, tá eg fari av landinum. Eg var fyri nøkrum árum síðani

at ljós má brenna allan dagin. Men so fer tað aftur at lýsna, og alt á foldum fer at gleða seg til sól og summarhita. Jólini eru kreppan í verðaldarsøguni. Jesu føðing ella fylling tíðarinnar, sum Paulus

fylkjast um Vælkomin tjaldur, ljóðar kring landið fólk gleðast og fylkjast tjaldrið, ímyndin um vár, sól og frælsi 9. mars byrjar sum veðurdagurin øll longdist eftir endiliga skein sólin og alt var so ómetaliga

sjálvvirkandi veðurtíðindini á veðurstøðina í Havn og fekk at vita, at tað skuldi verða næstan stilli og sól. ? Men hann kom ikki longur enn oman til bátin, so vendi hann við aftur, tí hann sá, at tað ruggaði