landi. Sofus Joensen í Fuglafirði hevði ein stóran buss, og hann koyrdi í samband við rutuna. Eg fór upp á land í Søldarfirði og fór við bussinum hjá Sofusi. Tá ið eg fór av í Syðrugøtu, vísti Sofus mær húsini
Fía giftist ikki aftur. Tann yngsti sonurin var doyptur Andrass Sofus eftir báðum foreldrunum. Í fyrsta umfari var hann kallaður Sofus, men tá ið tað varð greitt, at pápin ikki kom aftur, fór mamman at
sera hált niðri við. So Hans er áhaldsin og fer á sjógv. Her var høgt niður fyri, einar 4-5 favnar. Sofus og Tummas vóru til staðar har, men kundi einki gera, tí teir stóðu uppi á bakkanum. Teir róptu á Hans [...] , sum hava verið fyri kortum »undan grønu torvu«. Tummas plagdi at koma til Dímunar at ferðast. Sofus var tann seinasti av teimum, sum varð sendur til Dímunar. Honum feilti ikki annað enn, at hann var
royndir at missa. Undan Henry hevði hann mist dóttrina Cathrinu, sonin Johnri Sofus, tvey ára gamlan, og aftur Jonri Sofus, uppkallaður eftir beiggjanum, sum druknaði á Syðradali, 10 ára gamal. Eisini
seinni í lívinum. Margretha kom aftur til Føroyar og fekk ymisk húspláss. Millum hesi vóru hjá Lenu og Sofus Højgaard. Hann var kendur skipari, ættaður úr Rituvík, og hon var ikki minni kend sum jarðamóður í [...] Petur, sum Margretha giftist við. Her plagdi seinni presturin Johan Weihe at koma sum smádrongur. Sofus var mammubeiggi hansara. Margretha plagdi at fortelja, at tað undraði ikki hana, at hann gjørdist
arnið lova sær at gera seg "í stand", tá ið tíðin var inni! Næstur var Petur Johannes Jacob Emil Sofus. Hann var føddur í 1908, og varð konfirmeraður 25. 10 1925. Hann doyði 4.8. 1933, eisini 25 ára gamal
1909, Dania Helena f. 1912, Pauli f. 1916 Christina Maria (1889-1891), tvíburasystir Johan Johan Sofus (1889-1928), skipari, giftist við Honnu Jacobinu Johansen (1894-1982) úr Sørvági Johan var vanliga
Sonna vóru tey fyrr í tíðini fýra fólk – omma hansara og sum var ógift, ein hálvur pápabeiggi ið æt Sofus og tveir ommubeiggjar sum itu Guttorm og Jóannes. Hesin seinast nevndi tók festið eftir pápa sín,
Steingrím Mørk úr Sandvík, Arnold West úr Hvalba, Óla Jákup Olsen og Heri Mørkøre av Tvøroyri og Sofus Leo úr Fámjin. Tiltakslimir vóru Jóannes Eidesgaard og Pauli Einarsson av Tvøroyri. Sostatt fyllir
og naivu gleðina um hesar stóru bilarnar, tað sluppu vit ongatíð avaftur við. Men, sum vinmaðurin Sofus einaferð tók til, at um tað at gerast vaksin skuldi merkja, at vit góvust við at spæla við bilar -
