smærri og dýrari smáttum, meðan sjampagnusosialistarnir á Vaglinum og almennu bústaðarfeløgini kunnu svimja í smøri. Leiga er og verður ein útreiðsla, men ogn er ein íløga og loysir seg bæði í dag og í framtíðini

vóru hans­ara fyrstu orð: – Eg vil sleppa at svimja við Idu og vil eisini í brúdleyp hjá systkinabarninum í Eysturríki. Ólavur dámar eins og Ida væl at svimja, men hann hevði ikki kunnað gjørt tað tey seinastu [...] at laga seg. – Eg sleppi ikki at rokast enn. Men um nakrar mánaðir kann eg so spakuliga byrja at svimja og røra meg aftur. Seinni kann eg so gera alt tað sama, sum onnur fólk, sigur Ólavur. Síggja tað

eru vill djór, og møguligt var bert at svimja við teimum, tá TÆR høvdu hug at spæla. Har vóru sera nógv »um-nú?« sum so førdu við sær, at vit IKKI kundu svimja, men vit vildu ikki hoyra um tað. Vit gleddu [...] delfinunum hevði gjørt, at vit høvdu fingið hug at royna tað sum allir fjakkararnir tosaðu um; at svimja við delfinunum. Hetta gjørdu tey har norðuri, so samstundis sum vit sóu tað vakra landslagið kundu

lýsti. Eg veit ikki. Hann (skiparin) snakkaði so við meg um at prøva at fara í land. Eg dugdi væl at svimja, men tað var ikki tespuligt at fara. Mær hevði dámt betur at farið leysur, men tað hildu hinir ikki [...] men tað var nógv brim. Var tað langt í land? Ja, tað var nokkso langt. Eg fór so. Eg dugdi væl at svimja, so tað hugsaði eg einki um. Tygum svumu nógv sum yngri? Grúiliga nógv, ja, ja. Tað vóru nógvir [...] Eg loysti endan av mær, tí hann darvaði meg so nógv. (Ziska hevði enda á sær, tá hann byrjaði at svimja.) Men tygum fóru ikki aftur á borði alíkavæl? Nei, ikki aftur á borði. Tá ið so tygum komu uppá land

veður alla tíðina. Har kundi eg eisini svimja á sjónum. Eg plagdi eisini at svimja á sjónum í Føroyum, men tað var munur á, sum tað var kalt har. Eg plagdi at svimja í Vágsbotni. Í eini kapping fekk eg eina [...] eina ferð aðru premiu. Pápi plagdi eisini at svimja har hvønn dag. Sum fyrr nevnt var eg komin hendan túrin fyri at síggja, um eg mundi fara at trívast, og hetta metti eg at vera í lagi. Tikin við hollendska

í dag. Vit svumu millum annað ímóti kenda danska svimjifelagnum Sparta, og vóru eisini við til at svimja um meistaraheitini í Jútlandi. Vit kláraðu okkum so óluksáliga væl, og tað bleiv rættiliga fitt skrivað [...] plagdi fara oman í taraskógin, í fjøruna, við okkum, í royndini at læra ungu næmingarnar á Glyvrum at svimja, ikki skuldi røkka tí degi, táið ein svimjihøll umsíðir verður reist her í býnum, hóskiligt hevði

um. Tað varð kravt, at tey lærdu at svimja við Ljósá. Børn vóru so nógv niðri í fjøruni, at foreldrini kundu ikki føla seg trygg, uttan so at børnini dugdu at svimja, um tey duttu útí. Eitt ítriv var eisini

verið ringt at finna stundir til tað seinastu mánaðirnar. Ein vinkona fekk lokkað meg at koma við at svimja í Sandágerði nakrar ferðir í summar, í vetur fór eg at ganga til drama, og so var eg herfyri á einum

r burtur úr har. Ein dag um vikuna kanst tú sjálv gera okkurt saman við honum, til dømis fara at svimja ella á bókasavnið. Eisini kann hann vera við til at keypa inn og gera mat ein dag um vikuna. Restina

kvaldi pisurnar, leggur hann aftrat. Hann sigur, at tað ikki var óvanligt, at útróðrarmenn sóu sjóprón svimja uppi í sjónum framvið bátssíðuni. - Men eitt hvørt er hent, tá hetta fiskaslag at síggja til nú er