heim í dýrdina. Har er eingin sjúka, og ei heldur pína. Góði Bent, tað er eitt stórt tómrúm í mínum hjarta nú, men tað er ein troyst at vita at tú hevur tað gott har tú ert, har einglasongur og gleði er.

minnini eru mong og góð. Ikki ber til at nevna alt her, men onki er gloymt. Minnini um teg, goymi eg í hjarta mínum. Má Harrin vera við mammu, babba og okkum øllum. Við hesum vil eg lýsa frið yvir minnini um

við jeepinum, men mest av øllum sakna vit títt skálkasmíl, tíni blíðu eygu og títt eyðmjúka og góða hjarta. Abbi, tú visti allar helst ikki, hvussu stór ein fyrimynd og hetja tú ert hjá okkum. Vit sóu upp

Nú komu boð eftir tær, nú fór tú frá okkum 82 ára gamal, eftir at tú lá sjúkur í nakrar vikur, til hjarta títt ikki orkaði meira. Tú hevur verið okkum ein góður abbi og langabbi, okkum børn hevur tú altíð [...] høvdu saman við tær, alt tað góða tú lærdi okkum. Ommu var tú sera góður við, ja øll okkum, sum stóðu hjarta tínum nær. Altíð hevur tú lagt nógvan dent á at tæna Harranum og tað gjørdi tú allar dagar eg kann

antin í Hósvík hjá ommu og abba, á LS ella á Mørkina og sita har og fáa eitt prát við abba, lætta hjarta fyri honum um eitthvørt ella tá telefonin ringir, at tað ongantíð aftur skal standa, at abbi ringir

vit elskaðu teg og at vit fóru at sakna teg. Tú svaraði sjálv takk, eg elski tykkum av øllum mínum hjarta og eg fari eisini at sakna tykkum, men eg bíði eftir tykkum. Eftir hetta fekst tú tað betri og læknarnir

tonkum hvønn einasta dag. Hvíl í friði. Góði abbi tú skal vita, At ongin er sum tú á fold Ì mínum hjarta pláss tú eigur Til tey leggja meg í mold ------ Abbadótturin

Deyðin er undarligur og tað er nakað, sum vit mugu góðtaka, hóast sorgin er stór. Tað tyngdi mítt hjarta sera nógv tann dagin, tá ið eg kom heim úr skúlanum og fekk tey boð, at tú var farin heim til Harran [...] møtast aftur ein dag í himlinum. Eg havi bert góð minni um teg og fari altíð at hava tey trygg í hjarta mínum. Av og á um kvøldarnar dámdi mær altíð væl at spyrja mammu um lív títt. Um hvussu tú livdi

endiliga hevur fingið frið og at tú nú ert heima, har sum tú altíð tosaði um. Tað, sum lá tær so nær á hjarta: at sleppa heim til himmals at møta Gudi, andlit til andlit, og møta teimum, sum stóðu tær nær í

langa tíð eftir, hevði eg ikki væntað, at tað skuldi vera so skjótt. Men tey góðu minnini goymi eg í hjarta mínum bæði í sorg og gleði. Góða Vilborg, eg sigi tær takk fyri alt tað, vit høvdu saman, og vit