stóran týdning fyri hana, og ikki minst fyri okkum systkin og pápa okkara. Tað lá henni altíð tungt á hjarta at vinna onnur fyri Harran - ikki bert síni nærmastu, men øll tey sum hon var saman við. Til dømis

dóttur. Eg fari altíð at goyma mammu í hjart­anum og minn­ast hana sum eina sterka, kær­leiks­fulla og hjarta­góða kvinnu. Hon er mín fyri­mynd. Eg trúgvi fult og heilt uppá, at mamma nú er heima hjá Gudi og

sonnun at sanna, tá tú so bráðliga var tikin frá okkum. Eftir sita vit spyrjandi við longsli og sorg í hjarta. Hví skuldi Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá

dag og hvørt kvøld, kom hann inn hjá mammu og pápa, og vitaði hvussu visti við. Tey lógu hansara hjarta so nær. Hann gleddi seg til at mamma og pápi fóru at fylla 70 og 80 nærmasta dagin og hansara ynski [...] borð, ja Marjun, Sólva og Magnus vóru hansara eygnasteinar. Tey áttu eitt pláss innast í hansara hjarta. Sum tað stendur í Bíbliuni: ongin veit á morgni, hvar hann á kvøldið gistir. Babba tosaði við Marjun

heim í dýrdina. Har er eingin sjúka, og ei heldur pína. Góði Bent, tað er eitt stórt tómrúm í mínum hjarta nú, men tað er ein troyst at vita at tú hevur tað gott har tú ert, har einglasongur og gleði er.

minnini eru mong og góð. Ikki ber til at nevna alt her, men onki er gloymt. Minnini um teg, goymi eg í hjarta mínum. Má Harrin vera við mammu, babba og okkum øllum. Við hesum vil eg lýsa frið yvir minnini um

við jeepinum, men mest av øllum sakna vit títt skálkasmíl, tíni blíðu eygu og títt eyðmjúka og góða hjarta. Abbi, tú visti allar helst ikki, hvussu stór ein fyrimynd og hetja tú ert hjá okkum. Vit sóu upp

Nú komu boð eftir tær, nú fór tú frá okkum 82 ára gamal, eftir at tú lá sjúkur í nakrar vikur, til hjarta títt ikki orkaði meira. Tú hevur verið okkum ein góður abbi og langabbi, okkum børn hevur tú altíð [...] høvdu saman við tær, alt tað góða tú lærdi okkum. Ommu var tú sera góður við, ja øll okkum, sum stóðu hjarta tínum nær. Altíð hevur tú lagt nógvan dent á at tæna Harranum og tað gjørdi tú allar dagar eg kann

antin í Hósvík hjá ommu og abba, á LS ella á Mørkina og sita har og fáa eitt prát við abba, lætta hjarta fyri honum um eitthvørt ella tá telefonin ringir, at tað ongantíð aftur skal standa, at abbi ringir

vit elskaðu teg og at vit fóru at sakna teg. Tú svaraði sjálv takk, eg elski tykkum av øllum mínum hjarta og eg fari eisini at sakna tykkum, men eg bíði eftir tykkum. Eftir hetta fekst tú tað betri og læknarnir