musikalskari íklæðing vóru aðalinnihaldið - ofta so at kór sínámillum bóru fram samrøður eitt nú millum Gud og sálina, millum himmal og helviti o.s.fr. Um 1600 var monodiin, einsongurin, komin fyri seg sum mótspæl

dette svarede Jesus ikke, at Guds rige ikke var kommet endnu, eller at det ville komme senere som de forventede, nej, Han nægtede, at det ville komme som de forventede: "Guds rige kommer ikke således, at [...] ' thi se, Guds rige er inden i jer." (Lk 17:20,1). Jødernes forståelse blev deres undskyldning for Jesu korsfæstelse (for hvis Han var Messias var Han romernes fjende). Jesus forklarede Guds riges natur [...] må vi tro, at Jesus var i strid med Guds Ord eller også må vi indse, at genkomst har en symbolsk fortolkning. "O Kristendommens konger! Har I ikke hørt, at Jesus, Guds Ånd, udtalte, 'Jeg forlader jer, og

vit, at hann er neyðugur til frelsu, at Guds náði verður bjóðað í dópinum, og at børnini skulu verða doypt, til tess at tey, tá ið tey verða borin fram fyri Gud í dópinum, kunnu verða náðað av Gudi. Vit [...] náttúrligan hátt, eftir Adams fall verða fødd við synd. Tað vil siga: við ongum gundsótta, ongum áliti á Gud og við girndarhuga. Og henda arvaliga sjúka og brek er av sonnum synd, sum fordømir og støðugt voldar [...] verða vígdir, geva teir tað lyfti, at teir skulu læra hetta). Ella, sum Luther lærir aðrastaðni: »Gud sigur, at øll fólk eru órættvís og ónd í natúr, eftir teirra fyrru føðing«. (Epistlaprædika yvir Gal

hesum “bardaga” fyri frælsi tjóðarinnar – makan til oyragass skal leingi leitast eftir.  Og lat for guds skyld ongan uttan fyri landoddarnar hoyra tykkum við hasum skvaldurtosinum – láturligari kann tað

serliga torført í tannárunum, tí tá hugsar ein nógv um sína útsjónd. - Tað vóru kvøld, har eg bað til Gud, um at vakna við tveimum eygum, og so var eg skuffað, tá eg vaknaði aftur, greiðir Bergljót frá. -

Olvheðini góðu Kirsten. Góði Olvheðin, onki er meiri vist, enn at vit síggjast aftur við náðitrónu Guds. Eg minnist teg ídag við djúpum taksemi. Harrin styrki og signi teg Kirsten, John Kára, Markus, Jógvan

eyga, ikki tú tagnar við nakrans deyða, tó lat ikki tíðina fara burtur bert í stríði, lít tað vakra í Guds nátúru fríðu, tí einki, einki tú við tær fært í mold, frø teg yvir stjørnur og blómur her á fold.

Harrin segði við Jákup: »Tú skalt ikki eita Jákup longur, tú skalt eita Ísrael, tí tú hevur barst við Gud og menniskju og vunnið«. Tillukku Ísrael, og takk tí tú enn gevur okkum íblástur«. Vinir Ísraels í

heldur at eta grasið frá seyðinum enn kjøtið av honum! Men slíkt rínir ikki rættiliga við her heima, Gud havi lov fyri tað. Tí, hvat er tað ikki praktfult at eta. At skaffa, hagreiða, kokkerera, steikja, [...] fanatismu, hvat kosti mínum viðvíkir. Um sósin smakkar best við róma, ja, so geri eg hana við róma, og Gud náði tann, sum finst at tí! Purruterta til sína tíð og stokt riv til sína tíð, og onga viðmerking,

seg og upplivað eitt sindur av hvørj­um. Eina ferð legði ein villur tarvur eftir henni, men tá kom Gud henni til hjálpar, og hon gav eitt indianarahyl. Sum níggju ára gomul gekk omma fyri fyrstu ferð yvir