bara ein Gud, og at vit menniskju verða glataði uttan hansara bjarging. - Mítt ynski er tí, at øll mugu kenna Jesus sum sín bjargingarmann – frelsara. Tá kunnu vit liva lívið rætt, soleiðis sum Gud ynskir
hann hvønn mikudag fyrrapart í vetrarhálvuni til fyri einum knøppum ári síðan. Trúgvur var hann móti Guds húsi. Tað mundi vera fáur sunnudagur, at hann ikki var í Havnar kirkju, og sat í sínum fasta sessi [...] so stillisliga, sum hann hevði livað lívið, líka so stillisliga og friðsælt legði hann árarnar inn. Guds friður veri við minninum um Mads Berg Petersen. G. Z.
øll grund fyri okkum trúgvandi at søkja Gud í álvara. Nú eru tveytúsund ár gingin, síðan Jesus áminti øll um at vakja. Er ikki størri grund hjá okkum at søkja Gud, og áminna børnini og tey ungu. Tað er
hagar fari eg, og har sum tú búsetist, har búsetist eg; fólk títt skal vera fólk mítt, og Gud tín skal vera Gud mín .
eg man vakna og vera enn hjá tær. Sangur nr. 51 í Missiónssangbókini Ongum er so trygt at fara sum Guds lítla barnaskara, fugli ei í leyvi fjøldum, stjørnu ei í himnatjøldum. Harrin er á Sions fjøllum vernd [...] hann hevur, og hans vilji er hin sami: barnsins sanna gagn og frami Væl tær veri, lítla skara Jakups Gud teg væl skal varða; honum, sum fekk megi alla, fíggindar til jarðar falla. Og tá her er farin dagur
einstaklingar eru við í missión og kenna ábyrgd yvirfyri missión. Missión er ein máti at dýrdargera Gud og Frelsara okkara, og tí er tað týdningarmikið, at hetta verður havt frammi, verður sagt frá brøð [...] í Eysturoy. Nógvur felagssangur verður, og hann verður umframt úr hesum heftinum eisini úr Songbók Guds Fólks. Onkur missiónssangur, sum so at siga ongantíð áður hevur verið frammi, fer at verða sungin
í Havn, tá tú komst til hesa sannføring, at tað bert var við trúgv á Kristus, so áttu tú frið við Gud. Orðatøkini 10,25 siga: »Tá ið stormurin kemur, er úti við hinum gudleysa, men hin rættvísi stendur [...] og á veg frá kapellinum gav tú mammu Martin blómur og nøkur troystandi orð á ferðini. Má signing Guds fylgja tær. Friður verið við minninum um Martin. Vinur tín Essa
sum stendur í Bíbliuni... Gud var í veruleikanum nógv verri enn Illimaður. Tað var Gud – ikki Illimaður! – sum straffaði tey, sum ikki trúðu. Illimaður brendi bara tey, sum Gud vildi hava skuldu brennast [...] gamlan abba, sum var góður við børn og tryggur at vera hjá. Gud var tann góði og illimaður tann óndi. Men á Zarepta broyttist myndin av Gudi. Nú var Gud brádliga ein óndur maður, sum sendi lítlar dreingir til [...] king«. Also at øll tey »frelstu« brádliga ein dag skuldu verða rykt burtur úr heiminum og upp til Gud. Eingin visti nær. Vit vistu bert, at Jesus – »sum tjóvur á nátt« – skuldi koma eftir teimum, sum trúðu
sum prestur, men tí hann hevur ein boðskap at bera. Tíðarandin drepur menniskjað Møllehave vil hava Guds boðbera at vera eina mótsøgn til títtleika og strongd tíðarandans, og júst tann strongd, tann skundur [...] Málið ovast á breddanum í Danmark er í løtuni um ein prest (Grosbøl), sum skrivliga hevur sáað ivað um Guds eksistens. 15% av donsku prestunum halda ikki, at hann skal fara frá. - Hann hevur sett sera viðkomandi [...] er als ikki nakað, kirkjan skal umboða, sigur ein bersøgin Møllehave. Viðvíkjandi spurninginum um Guds eksistens heldur Møllehave, at viðkomandi prestur og menniskjan sum heild heldur skuldi sett spurnartekin
sjómanskvinnuringunum hevði vitjan av norsku sangevangelistunum, Marit og Irene, sum sungu og talaðu Guds orð til gleði fyri luttakararnar. Tær sungu eisini til hátíðargudstænastuna í Eiðis kirkju, sum var
