tínum kæru og fyri tíni heimbygd, og minnist eg, hvussu glaður tú altíð var og erpin, tá tú fortaldi um, hvussu ríkur tú var ? ikki í pengum, men at tú hevði so nógv at takkað fyri ? tína konu, børn og abbabørn [...] svaraði líka knappur sum altíð: »Bangin, bangin fyri hvørjum, je eg eri ikki bangin, men hopi at tað fer at ganga gott«. Tað gekk ikki, sum vit vónaðu og ynsktu fyri teg góði vinur, men tú hevur fingið [...] abbabørn, sum tú var so sera góður við og sum høvdu alt at siga fyri teg ? tú vardi um og tók tær væl av tínum lítla kongaríki. Heimbygdin Vág og hennara vælferð lá tær nær, og var tú altíð sera áhugaður

dátt við fríggjamorgunin at frætta, at tú var farin um sýnina, har ikki vendist aftur, at okkara prát á kaiini fyri stuttum, har tú fortaldi mær, at tú skuldi til Danmarkar at leggjast undir skurð, skuldi [...] tínum kæru og fyri tíni heimbygd, og minnist eg, hvussu glaður tú altíð var og erpin, tá tú fortaldi um, hvussu ríkur tú var ? ikki í pengum, men at tú hevði so nógv at takkað fyri ? tína konu, børn og abbabørn [...] svaraði líka knappur sum altíð: »Bangin, bangin fyri hvørjum, je eg eri ikki bangin, men hopi at tað fer at ganga gott«. Tað gekk ikki, sum vit vónaðu og ynsktu fyri teg góði vinur, men tú hevur fingið

Hvussu hann inntreingjandi fekk okkum at skilja týðningin av at fáa blóð Jesusar smurt á okkara hjartadyr, longu sum børn. Tað serliga við Teddy var at hann tosaði so at siga við øllum kroppinum, stundum grulvandi [...] mátti tað so elvt til sjálvrannsakan og tráan eftir at liva Harranum nærri í komandi tíðum. Takk á Guð at tú frelsti meg Takk at eyga títt bar við meg Takk at Harran Jesus tú gav Takk fyri náðinnar djúpa hav [...] enda møtir, og við onnur høvi eisini, við hesum versinum. Siga hesi einføldu og hjartanemandi orðini ikki alt, ið vert er at siga ? Soleiðis minnist eg sunnudagsskúlalæraran og hirðan Teddy Michelsen. Góða

sum kabinuovasti hjá Atlantic Airways. Og tað er ikki at taka munnin ov fullan at siga, at við Anniku hava vit mist eina stóra persónligheit - eitt satt lívsstykki. Ein kona, mamma, omma, vermammma, dóttir [...] afturat fyri, at tingini skuldu kunna bera til, og fyri at ferðafólkini skuldu fáa eina so góða ferð sum gjørligt. Henni nýttist ikki altíð so nógv orð, men ístaðin vísti hon tað í verki við at ganga fremst [...] taka ein hond í allastaðni, og soleiðis var eingin ivi um, at hjá henni var tryggleiki og tænasta hennara fremsta mál. Hon dugdi at fáa fólk at kenna seg væl - hetta kom innanífrá og var ikki bara lært

hugnalig at koma inn til. Eg minnist væl, tá vit komu inn úr Svínoy at ferðast. Vit komu inn og fóru beinanvegin at kanna húsini, um tey vóru líka, sum tey vóru síðst, tá ið vit vóru og vitjaðu. Tú sat altíð [...] altíð so nógv at frætta, men vit royndu at fortelja tær tað sum var, og at tú fórt at fáa 2 nýggj langommubørn í summar. Tað vart tú eisini glað fyri, sjálv um tú fýsti eitt sindur, tí tú helt, at eg var ov [...] hevur tú fortalt, at tú ynskti at fara friðaliga og bara sovna burtur úr hesi verð og soleiðis bleiv eisini. Tú slapp ikki at liggja leingi. Tá tú breyt mjødnina, komst tú teg væl og fór at ganga aftur beinanvegin

eg at sakna. Tað verður ringt at siga, hvat eg fari at sakna mest, tí tað verður alt. Eg eri so glað fyri at hava fingið so nógva tíð saman við tær. Altíð var tað so hugnaligt at koma til Eiðis at vitja [...] skilji als ikki, at tú ikki ert her hjá mær meira. Eg hevði vónað, at hesin dagur aldrin fór at koma, har tú ikki ert ímillum okkum longur. Men soleiðis er lívið nú einaferð. Tú fert altíð at hava eitt stórt [...] vitja. Tú vart altíð klár at taka ímóti, og tað var ikki eiti á, hvat tú diskaði upp við. Klár til at fara út í kjallin eftir tí, eg elskaði allarmest at fáa: skerpikjøt og nýbakað rugbreyð. Og so tínar

var ævintýrligur, orsøkin at eg í dag virðismeti jólini so høgt. Um kvøldarnar plagdu vit at spæla kort, ”Túsund”. Omma líka eldhugað sum eg. Tá omma um kvøldið kom at siga góða nátt, signaði hon meg [...] Seinni um dagin fóru vit ein biltúr norð til Hvannasunds at geva seyðnum. Á vegnum steðgaðu vit at keypa okkum kræmarís. Haldi, at omma tímdi líka væl at steðga á og keypa ís sum eg gjørdi. Hon nýtti tær góðu [...] Nevndi ofta, at tíðin vit høvdu saman var avmarkað, at tí mátti einki koma ímillum okkum. Vísti altíð á tann góða lutin. Eisini Sigrid, David, Kjartan og Hávarður vóru góð við ommu og dámdu væl at ferðast í

úr øllum aldursbólkum. Hetta komst óiva av at hon var eitt sera opið menniskja, ið dugdi væl at tosa og ikki minni væl at lurta. Hon tók meg ofta á bólið við at minnast hvat ið vit seinast høvdu tosa um [...] tá ið eg eitt mundi fór yvir til Íslands at arbeiði – afturkomin høvdu vit altíð okkurt at práta um. Hetta stóðst av, at abbi í ungum árum fór yvir til Íslands at rógva út saman við pápa sínum. Honum dámdi [...] vera tí, at í hugaheiminum hjá abba hevði hetta minni at siga. Søguna um Gráu segði abbi mær eisini frá tá ið hann lá á deyðsbóli, og móður sum hann var, bleiv tað henda søgan hann vildi siga mær hvørja

vitja fólk, sum tú vart so góð við. Tú elskaði at sleppa at koyra biltúrar og helst ikki meir enn 50 km/t. Eg minnist eisini at tú onkutíð vildi hava meg at krúlla tær hárið og orna brýr, tá Ann-Britt, ikki [...] uppí, at hava pent krúlla hár. Eg kann ikki siga annað, enn at vit hava veri góðar, sjálvt um eg minnst, at tú við hvørt vart eitt sindur óð við meg, tá eg ikki tók telefonina, tá tú vildi hava meg at koma [...] Leygarmorgunin 19.novembur 2016, at systir mín ringdi til mín, við teimum syrgiligu boðum, um at tú vart farin. Hóast at tú vart sjúk, var tað ikki í mínum tonkum, at tú so brádliga skuldi vera tikin frá

ikki uttan at kempa, at tú tók tað valið. At síggja hvussu tú spakuliga bleiv sjúkari og sjúkari, tók nógv uppá okkum avvarandi. Eg minnist so tíðuliga tann dagin læknin hevði tosað við teg um, at vinstra [...] hoyrdi man teg siga nakað um, at tú hevði hjálpt. Tú var bara tann sum hjálpti. Sjálvt nú, tá tú føldi, at tín tíð lækkaði ímóti endanum, var tú tann sum var sterkast. Tú tók sjálv avgerðina um at steðga allari [...] alt, tú var tann sum helt okkum saman, men aldrin við at siga Nú skulu vit halda saman Tú var bara okkara samlingspunkt, líkamikið hvat. Aftaná at pápi doyði í 1976, var tú tann sum var sterk og helt okkum