gerianum. Sj álvt tá talan er um samabarlig størv eitt nú innan matgerð, mentan og frítíð eins og á almanna- og heilsuøinum er sjúkrafráveran í tí almenna hægri enn í tilsvarandi privata geiranum. Tað skrivar
sleppa at brúka sínar fakligu førleikar í nóg stóran mun í arbeiðinum. - Heilsurøktarar í øllum almanna- og heilsuverkinum vísa ofta á, at teir ikki loysa uppgávur ella ikki sleppa at hava fullu ábyrgdina
um vikuna. - At okkum tørvar fasta áseting av normering, og hava vit bert vegleiðandi tølini frá Almanna- og heilsumálastýrinum, sum alsamt ikki verða fylgd, hóast tey eru bygd á eitt minstamark fyri, hvat
framleiðast kann soleiðis, at landsins inntøkur røkka til tann tørv, ið øll samfeløg hava: skúlagongd, almannaveitingar og heilsutænastur – nú eru so barnaansing og hægri lestur komin aftrat. Seinastu árini
tað veri seg hjá kommunum ella hjá landinum – í almenna kjakinum. Dømi eru um, at starvsfólk í Almannaverkinum hava kent tað soleiðis, at tey í ávísum málum hava kent seg hótt av ovastu leiðsluni, og
búskapinum. Búskapurin skal tryggja eina rótfesta vælferð, sum sæst aftur – tað veri seg í mentan, almanna- og heilsuøki, útbúgving og økismenning. Ein sterkur búskapur tekur langtíðar atlit, sum tryggja
búskapinum. Búskapurin skal tryggja eina rótfesta vælferð, sum sæst aftur – tað veri seg í mentan, almanna- og heilsuøki, útbúgving og økismenning. Ein sterkur búskapur tekur langtíðar atlit, sum tryggja
r sigur soleiðis: – Viðmerkjast skal, at kæruávísingin av røttum burdi verið til kærunevndina í almanna-, familju- og heilsumálum, sí § 16 stk. 4 í fyrisitingarlógini og § 15 stk. 2 í lógini um alment
almennar og prinsipiellar etiskar spurningar, sum knýta seg til heilsufakliga virksemið á heilsu-, almanna- og kommunuøkinum. Etiska ráðið hevur skyldu til at fylgja menningini á tí bio- og ílegutøkniska
Jógvan Arge. Hann vísir á, at tað er eisini nógv gott í fíggjarætlanini, eitt nú, at játtanin til almanna- og heilsuøkið hækkar tilsamans einar 30 milliónir. Men tað er eisini nógv, sum er gjørt uttan fyrilit