pannukakurnar. Góða mamma, vit hava so nógv góð minnir eftir teg, og tey fara vit altíð at goyma í hjarta okkara. Tú vildi okkum alt tað besta, og áhugin fyri okkum øllum var ovurstórur, og alt tað, tú gjørdi

rundstykkum áðrenn fari var til songar. Tað eru løtur, sum eg ongatíð gloymi og tær koma altíð at standa hjarta mínum nær. Sum smádrongur gjørdust Terji áhugaður fyri tónleiki. Hann var nærlagdur og spældi bæði

hann hevði tikið væl við læru av Honum, sum segði »Lærið av mær, tí eg eri eyðmjúkur og spakførur av hjarta«, merkti alt lív hansara. Tá vit av og á hittust hesi seinastu árini, nú hann var ein av fremstu

vita, hvussu hann hevði tað, og hvat hann hevði at siga frá. Børnini høvdu eitt stórt pláss í tínum hjarta, og tað merkti okkara Hjalti eisini. Tit vóru so ómetaliga væl. Tá hann kom heim úr barnagarðinum

samstundis var tað síðstu ferð vit sóu Snæbjørg á lívi. Snæbjørg var eitt gott menniskja við einum stórum hjarta og altíð var hon so gestablíð. Hon var góð við meg, Arna og genturnar og vit sakna hana ómetaliga

tann ið sigur seg verða Vegurin, Sannleikin og Lívið, og sum hevur sett búgv í okkara og Mariannu´sa hjarta, Hann hevur givið okkum ein frið og eina gleði, ið røkkur upp um allan ótta, og alla sorg. Tá alt

stóran týdning fyri hana, og ikki minst fyri okkum systkin og pápa okkara. Tað lá henni altíð tungt á hjarta at vinna onnur fyri Harran - ikki bert síni nærmastu, men øll tey sum hon var saman við. Til dømis

dóttur. Eg fari altíð at goyma mammu í hjart­anum og minn­ast hana sum eina sterka, kær­leiks­fulla og hjarta­góða kvinnu. Hon er mín fyri­mynd. Eg trúgvi fult og heilt uppá, at mamma nú er heima hjá Gudi og

sonnun at sanna, tá tú so bráðliga var tikin frá okkum. Eftir sita vit spyrjandi við longsli og sorg í hjarta. Hví skuldi Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá

dag og hvørt kvøld, kom hann inn hjá mammu og pápa, og vitaði hvussu visti við. Tey lógu hansara hjarta so nær. Hann gleddi seg til at mamma og pápi fóru at fylla 70 og 80 nærmasta dagin og hansara ynski [...] borð, ja Marjun, Sólva og Magnus vóru hansara eygnasteinar. Tey áttu eitt pláss innast í hansara hjarta. Sum tað stendur í Bíbliuni: ongin veit á morgni, hvar hann á kvøldið gistir. Babba tosaði við Marjun