bifald. Næsten til det sidste var spillet forbudt i USSR på linje med bodybuilding og kvindefodbold. I Iran beskyldte Ayatollah Khomeini skak og bridge for at forårsage hjerneskader og hukommelsesudfald, og
lortur og pedofili. Men so leingi tað er Putin, er tað í ordan. Tað hevði nokk eisini kunnað verið Iran, Sýria ella Norðurkorea. Bara tað ikki er Danmark! Sámal Petur í Grund undraðist nú um dagarnar á
í ongum klæðum, italski Berlusconi tímir bara at ballast, og Saudi Arabia vil hava USA at loypa á Iran. Gerið so væl, heimsins fjølmiðlar, hetta er tað, sum USA veruliga hugsar um sínar vinir og fíggindar
of the principle of habeas corpus. And to take another example, a democracy certainly did exist in Iran in the fifties in the last century. Who is to know what would have happened if the Western powers
sær. Iransku gentuna, sum verður noydd at taka støðu til, um hon skal fara við foreldrunum aftur til Iran, um kollveltingin gerst veruleiki. Føroysku kvinnuna, sum ein vanligan gerandisdag knappliga skal
Hesir eru líkasum ikki so ágangandi, sum shiittarnir, sum vit so ofta hoyra um úr eitt nú Iraq og Iran. Osman sigur, at teir víðgongdu muslimarnir, heimurin frættir um í samband við yvirgangsatsóknir og
hinumegin. Tær kreftir, Russland beinleiðis og óbeinleiðis samstarvar við og stuðlar á heimspallinum – Iran, Sýria, Hezbollah, Hamas, Norðurkorea – eru ein størri hóttan enn leingi. Vit sleppa ikki undan at
fjarskotin lond. Í 2010 vóru tit í Sýria, áðrenn borgarakríggi brast á, og í oktober gongur leiðin til Iran. Men áðrenn heystið kemur, vilja tit hjálpa okkum við húsinum. Stóra takk fyri tað! Vit vilja enda
Staten han talte om – den store beskytter af et kristent mindretal – kaldes Den Islamiske Republik Iran. Hos os har demokrati længe været et plus-ord. Det, der er demokatisk, er godt. Det, der er udemokratisk
sínum sameindu enn eina ferð at avdúka sína ræðuligu muru. Hetta minnir eitt sindur um kvinnuna í Iran, sum skuldi steinast til deyða. Eftir mong mótmæli góðtók iranska stjórnin at vísa “mildleika.” Nú
