øvut. Tjóðveldi tekur undir við hvøssum tíðarfreistum, men tær mugu fyrst og fremst verða settar landsstýri og løgtingi, sum skulu fyrireika bæði rammulógir, skattaskipanarbroytingar og geva bæði kommunum
men stjørnmálafrøðin úr erva er annarleiðis hátta enn tær heimagjørdu bumburnar innan løgting og landsstýri. Danmark kravdi demokrati innført í 1848 og fekk tað ígjøgnum - hvat við at Føroyar eisini koma
men stjørnmálafrøðin úr erva er annarleiðis hátta enn tær heimagjørdu bumburnar innan løgting og landsstýri. Danmark kravdi demokrati innført í 1848 og fekk tað ígjøgnum - hvat við at Føroyar eisini koma
skal eydnast. Uttan útjavning fáa vit A og B kommunur og harvið A og B borgarar. Hesum kann einki landsstýri liva við. Hartil verður talan um blokkstuðul, ið ivaleyst verður eitt framstig, sum eitt nú fer
Mortensen og Rósa Samuelsen, sum staðiliga heita á politikarar um eisini at taka ábyrgd, so løgting og landsstýri í komandi valskeiði raðfesta politiskar samráðingar við kommunurnar ovarlaga.
Líkt er til, at Føroya Landsstýri ikki hevur rætta fatan av tí samfelagsskipan, sum land okkara byggir á, har almenni parturin umsitingarliga er lutaður sundur í tveir sjálvstøðugar geirar (sektorar). [...] ein naggatódn og stagnatión, tí henda skipan gjørdi, at einki hendi. Hetta gjørdi, at táverandi landsstýri og kommunustýri ásannaðu, at tvíbýtt ábyrgd er = ongin ábyrgd. Tá varð skipanin broytt við dag [...] galdandi á eldraøkinum, sum eisini har førdi til manglandi atgerð og dynamikk. Tí valdi táverandi landsstýri í 2014 at gera á leið somu broyting á eldraøkinum sum á dagstovnaøkinum. Í eldralóggávuni varð
kemur uttan mun til, hvørja støðu kommunur og teirra borgarar hava til tær ætlanir, ið skiftandi landsstýri hava havt um bygnaðarbroytingar. Nýggja landsstýrið hevur greitt signalerað, at tolið nú er um
kunnu kommunurnar brúka tað at rinda skuld við, ella til onnur gagnlig endamál. Í løgtingi og landsstýri eru tað eisini fleiri, sum rógva fram undir at broyta ognarskapin í Sev, sum tikið verður til.
NÝTT LANDSSTÝRI: Tað er søga, at landsstýrið tosar við tveimum tungum, tá ið tað ræður um kommunurnar. Seinastu árini hevur landsstýrismaðurin í innlendismálum havt ábyrgdina av kommununum, meðan land
liggja í kortunum, fara bygda- og býráðini at hava eins stóra ávirkan á gerandisdagin og løgting og landsstýri hava í dag. Tað er tí av stórum týdningi fyri fólkaræðið, at veljararnir møta fjølmentir á valinum