sólin úr havinum fór, “marchera” vit til yvirlæknans kantór, í sólskini bjarta, men piprandi hjarta, Gud veit – tað var satt. Yvirsjúkrasysturin, Magnussen, Dahl, har móttøku okkum sera væl, tað fyrsta vit
Spurven er for Sigrun Gunnarsdóttir et religiøst symbol. “Ikke en spurv falder til jorden, uden at Gud er med den”, står der at læse i Matthæusevangeliet. Referencen hentyder til, at ingen skal blive forladt
hon sjálvandi, hon er jú vígd og so framvegis. Men vit skulu minnast til, at tað fyrst og fremst er Guds orð, sum er heilagt, og tí mugu karmarnir ikki vera til hindurs fyri, sigur hann. Onki annað stað
Johannesen, Alexander Samuelsen og John í Skemmuni við til at stjórna útgávuni av “Nýggja Sangbók – Guds fólks”, ið er eitt trivaligt vælaverk við 1504 sálmum. Eisini var hann partur av toyminum hjá Finnboga
væl; Farao segði við tænarar sínar: ?Hvar finna vit ein mann, sum Andi Guds er í sum í honum!" So segði Farao við Jósef: ?Táið Gud hevur opinberað tær alt hetta, so er eingin líki tín í viti og vísdómi [...] tað! Í 80-árunum var einki óført, vit hildu, at vit kundu alt. Vit kláraðu okkum væl uttan at blanda Gud uppí. Og, hví skuldu vit tað? Tað gekk jú so væl? So kom 1992, og veitslan var liðug. Vit vóru fleiri [...] Egyptalandi, sat hann í fangahúsi. Sum vit vita, var hann ein droymari. Hann ikki bert droymdi, men Gud opinberaði týðandi ting fyri honum, - í dreymi. Og fangarnir fingu hetta at vita, og teir vitstu, at
dødelig Angst faar Kinden til at blegne, men man kæmper for at holde Taarerne tilbage. Lad os for Guds skyld faa vækket Naboerne! Den lille Bygd bliver straks alarmeret og hvert Menneske er uden Tøven [...] vaksin børn sótu eftir. Konan var Ella Maria, fødd Niclassen, úr Sørvági. ----- Sorgar- og minnisgudstænasta í Bíggjar kirkju Minningargudstænasta var 27. juni 1937. Henda frásøgn stóð í Føroya Social
sungnir. Ein av teimum var nr. 585 úr tí gomlu Indre Missions sangbog: “O, jeg ved et land, hvor Herren Gud har beredt et hjem for sine kære.” Millum fólkið á “Nólsoynni” kendi Jóhannes Bæk teir tríggjar menninar
stevn. Skott var sett, so fiskurin ikki skuldi koma í maskinrúmið. Tá var John Erling móður, ”harra gud ikki”. Eg fór við tí bátinum. Skipari var Poul Johannes av Strondum. Bestimenn vóru Absalon Jensen
fólk eins væl til gudstænastur og aðrastaðni, tí tey vilja koma saman við øðrum fyri at lurta eftir Guds orði og saman við hinum lovsyngja Gudi fyri tað hann er, og fyri tað, hann hevur gjørt fyri okkum
landið. Í kvøld mundu vera nærri 800 fólk í Betesda í Klaksvík, har John Lennox viðgjørdi spurningin “Gud í almenna rúminum”? Eisini varð høvið at seta spurningar til professaran, sum er ein kendur, avhildin
