í veruleikanum ikki. Og tú hugsar. ?Guð, hví kann eg ikki gera nakað við tað?? Eg bleiv rættiliga fullur oman á hetta. Og so fekk eg mær ein lítlan aftrat vegna John. Síðani var tað ruðuleikin, telefonkallini

at hann var komin í dansistovuna. Av ótta fyri at fáa ov lítið at drekka og harvið ikki verða nóg fullur, hevði hesin tikið til sín í so stórum, at grindin helst hevði tikið við salti, áðrenn hann kom fyri

pillarar, so tað gjørdu vit. Eg plagdi at vera so í ørviti, at eg lá á gólvinum aftan fyri klaverið, fullur, meðan restin av orkestrinum spældi. RINGO: Hetta var tann tíðin í okkara lívi, har vit funnu tablettir

sigur hann. Fyri góðari viku síðani hendi álvarsligt óhapp umborð á Dúgvuni, har ein bingjubilur fullur av fóðri koppaði. Tíbetur vóru hvørki bilar ella fólk í nánd, og tí spurdist eingin mannskaði burturúr

eini 3.000 pund, frættist. Menn siga frá, at tað er rættiliga góður fiskur, teir fáa. Og hann er fullur av sild, siga teir. Bátarnir vóru á útróðri aftur gjár, frættu vit, beint áðrenn blaðið fór tjil

heita pallinum. Áhoyrarnir róptu og hoppaðu, sum um gólvið var eitt springbretti. Tónleikurin var fullur av ?breaks? og økjan og lækkan av tí harða nýmótans rockinum, sum teir í Flux sjálvir kallað tað

heyst. Í ummæli sigur Oddvør Johansen um somu fløgu, at Rúni er »sum ein óslípaður diamantur, ráur og fullur av møguleikum«. Orðini, sum Oddvør nýtir, sipa samstundis til ummælið hjá Mats Liljeroos í finla

basssangarin Rúni Brattaberg, ið fær sera góða umrøðu: »Sum ein óslípaður diamantur er hann, ráur og fullur av møguleikum.« Nú hevur hesin sami syngjandi bóndasonurin úr Fámará ? saman við klaverleikaranum [...] broytast fullkomiliga. Men tá ið tørnið er av, verður lagið gott aftur, og hann er eins fittur og fullur av eldhugi, sum hann var áður.« Mussorgsky skrivaði m. a. ta stóru russisku tjóðaroperuna »Boris

væl til og bað hann sleppa sær oman í kjallaran at lata seg úr. Tá vísti tað seg, at hann var so fullur í lús, at klæðini livdu. Serstakliga skipstroyggjan sá út, sum um hon skuldi fara til gongu. Og so

ákærdi okkum fyri at taka narkotika, og hygg hvat hendi við honum. Hann var fangaður á toilettinum, fullur av teimum! Tað var syrgiligt, men eg elski hann framvegis, serliga hansara fyrsta tíðarskeið. Hann