Bára – duga væl at læra frá sær. Aftaná skúlatíð fer hann beina leið til hús. Hann er heppin, tí barnaheim hansara liggur beint við skúlan. Men hann er meiri heppin enn so: Heima við hús stendur mamman altíð
giftist Poul Nolsøe Mikkelsen, vanliga nevndur Nøddi, á Vágsheygnum í Klaksvík. Tey giftust inn í barnaheim hansara. Mamma hansara, Trina, búði saman við teimum, inntil hon var borin út. Familjurnar eru stórar
og sum samstundis eru merkt av at vera egin og upprunalig. Við tilsipingum til minnið um eitt barnaheim tykjast øll verkini at vera merkt av einum kærleiksfullum nærlagdi í mátanum, tey eru sett saman
lukkað. Nú verður Føroya Barnaheim eisini avtikið og er umskipað til annað virksemi enn tað var. Er nú alt hetta tað rætta? Svarið er nei. Føroya Barnaheim skuldi verið Føroya Barnaheim í friði. Tað er so mín
hon fast starv har. Maður mín hevur altíð verið sum ein sonur hjá teimum, og heldur hann at mítt barnaheim vera sum sítt egna heim. Tá vit so nøkur ár seinni fingu Hjarnar, Svannu, Magnu og Olgu, var mamma
Málið er at kanna, hvussu stóra hjálp landinum tørvar. Umboðini vitja millum annað sjúkrahús, barnaheim og ymsar aðrar stovnar. Harumframt tosa tey við umboð fyri ymsar myndugleikar. Vanliga sleppa ú
sum stendur fyri Georg Hansens Minde. William Heinesen skrivar m.a. í sínum endurminningum, at í barnaheim hansara komu tónleikavinir og tónleikaspælarar, fyrst og fremst granni teirra, tann ævintýrkendi [...] Glataðu spælimenninar, sjálvsagt er bakar Hansen. Men eisini hinir glataðu spælimenninir gingu í barnaheim hansara, Bartskersstovu, at spæla. “Drúgt er tað, ið drýpur”, søgdu teir gomlu. Tó, at vit eru
Í minsta lagi fimm børn doyðu, tá ein skriða leyp oman yvir eitt barnaheim í Hulu Langat sunnan fyri malaysiska høvuðsstaðin Kuala Lumpur í dag. Myndugleikarnir siga, at seks børn eru bjargað á lívi, og
Caixin sigur, at embætismenn hava skrásett tey tiknu børnini sum foreldraleys og koyrt tey á eitt barnaheim. Sum samsýning hava teir fingið knappar 1.000 krónur fyri hvørt barn. Barnaheimið hevur so selt
ein italiumaður, ein afrikanskankur maður og ein afrikanskur unglingi. Tey ætlaðu at vitja eitt barnaheim í Norðurzambia, men komu ongantið so langt. Hvussu vanlukkan hendi, veit Jóhann Páll Joensen, sum
