vitnisburðir, og nógv vórðu rørd til tár, tá ið hesir ungu fiskimenn søgdu frá, hvussu teir høvdu tikið í agnið á evangelliinum og vóru lendir trygt á klettinum. Gleðin og friðurin var teirra nú. Ja, mong sóu og
Sámal spurdi meg, um eg vildi fara ein túr til Velbastaðar við agni. Eg skuldi fáa tað væl betalt. Agnið skuldi út í Hest, men teir skuldu liggja fyri mær á Velbastað við báti og taka tað. Eg minnist, at
1987, tó ikki øll árini á egnum kjøli. Línan verður rikin um í landi, og síðan verður sett úr trakt. Agnið er fyri tað mest gágga. Samson veit at siga, at útróðrarbátarnir nú hava borið við hvíting, sum er [...] á veg til útróðrar og fáa gággu til eina minni setu, kanska einar 10-12 línur. Samson fiskar alt agnið sjálvur, og vanliga fiskar hann niðurfyri, tá eingin útróður er. Onkuntíð noyðist hann kortini at
til Oyndarfjarðar og víðari til Leirvíkar og síðani til Runavíkar, har koyrt verður eina ferð runt Agnið, áðrenn komið verður á mál við Statoil-støðina á Glyvrum. Fjallaspurtir eru um Eiðisskarð og Gøtueiði
Eiðisskarð til Oyndarfjarðar, víðari til Leirvíkar og síðani til Runavíkar, har koyrt varð eina ferð runt Agnið, áðrenn komið varð á mál við Statoil-støðina í Saltangará. Tilsamans umleið 100 kilometrar. Torkil
gjørt annað í sínum langa lívi, setur hon stólin upp, pakkar tráðuna út og festir boyuna, húkin og agnið á línuna. Nú er klárt at kasta. - Ja, nú verður spennandi at vita, um nakar man bíta á. Eg veit av [...] beinanvegin. Hetta sama mundi hent hjá Sofíu, tá hon seinnapartin í gjár kastaði út á fyrsta sinni: Agnið var rækja, og tað gekk ikki minutturin, til tann fyrsti laksurin beit á! - Tað var býtt, at eg soleiðis
84 ára gamla havnarkvinna, Sofía Jacobsen aftur at fiska laks á Leynavatni. Hóast væl var roynt og agnið var gott, eydnaðist tað ikki henni at fanga nakran laks henda seinnapartin, eins og greitt varð frá
84 ára gamla havnarkvinna, Sofía Jacobsen aftur at fiska laks á Leynavatni. Hóast væl var roynt og agnið var gott, eydnaðist tað ikki henni at fanga nakran laks henda seinnapartin, eins og greitt varð frá
helmingur av húkunum, sum línuskipið setti, var egndur við sild, sum reiðaríið keypti frá Norðborg. Agnið vísti seg at roynast ógvuliga væl. Sildin var ódrúgvari enn annað agn, men hon var samstundis nógv
er Deja Vu. Kanska tí at tað er meira upbeat, enn bólkurin var. Í hvussu er og ikki, so er hetta agnið, sum vit fara at brúka til at koma frameftir. Vit ætla okkum at fáa fatur á plátufeløgum og alt
