mong árini eru vorðin, er Anna bara væl fyri. Hon er frammi hvønn dag og er enn púra klár. Oyruni bila, so hon fær ikki fylgt so væl við sum fyrr. Heldur ikki hevur hon sæð væl, men eftir viðgerð við
"mega" dálkandi vit eru. Eyðun Elltør tekur tað enn heilt róligt. Vit eru so fáment, at tað man ikki bila. Í Svínoy gongur fólkið til og frá arbeiði, her dálka nærum bert tær mongu útasaðu frystiboksirnar
inum, síðan fuglfirðingar byrjaðu at spæla horn og til hann noyddist at gevast, tí eyguni fóru at bila, og hann sá ikki nótarnar longur. Í einum sangi, sum hann saman við bróðrinum Jógvan Edvard yrkti
Húsalánsgrunnurin og partvíst eisini Tryggingarfelagið Føroyar bjóða eisini fígging til ávíkavíst bila- og húsakeyp. Produktini, ið serliga teir báðir stóru peningastovnarnir í Føroyum bjóða, eru ógvuliga
síðan fuglfirðingar byrjaðu at spæla horn, til hann noyddist at gevast, tí eyguni fóru at bila. Tá eyguni fóru at bila, fekk hann sær eina teldu, ið kundi vaksa so mikið um bókstavirnar, at hann sá teir. Hann
rætti maðurin her. Bæði í verju- og álopsstøðum vóru góðar taktir at hóma, men í løtum tóktist tó at bila við konsentratiónini. Nakað sum kanska ikki er óvanligt, eftir bæði at hava spælt og flogið so stutt
men tað bleiv so av ongum. Soleiðis fingu vit ikki róman oman á lagkøkuna, men tða mundi kortini bila minni. Sigurin varð fingin til høldar, og vinnandi parturin spælir altíð væl. Tað gjørdu mótstøðumenninir
Nielsi og Petur J., tá ið hesin táttur í mentanararvi okkara skuldi hevdast. Hóast sjónin var farin at bila síðstu árini, legði Hans ikki árarnar inn, men hevði fingið sær telduforrit við stórum bókstavum:
tað sama, men so kunnu vit minnast teg saman. Sjálvt um heilsan, tey seinastu árini, var byrjað at bila, so var humørið altíð gott, og tú kundi skemtast sum nakar. Fyri 25 árum síðani, tá vit fluttu niður
hjá henni, sum hjá øllum øðrum, koma árini ikki einsamøll. Fyri 20 árum síðani byrjaði heilsan at bila. Blóðtrýstið gjørdist ov høgt, og hon varð noydd at taka heilivág. Síðani fekk hon sopp í naglirnar