Heðini á Lakjuni og royndarvant í Watford, men einki spyrst burturúr. – Eg hoyrdi, at teir vildi hava okkum báðar ella ongan. Eg havi ikki uppspurt akkurát hvat tað var, sum hendi, men skiftini koma so ongantíð
partur Í hesum síðsta partinum av frásøgnini frá íslandstúrinum við Norrønu skal greiðast nakað frá okkara søgu í samband við Langanes. Hetta nesið plagdi ein at undrast á í skúlanum. Á landakortinum líktist
toga á. Men nú síggi eg, at íslendingarnir koma á hestbaki, tað var ferð í teimum. Teir komu til okkara og peikaðu okkum á portrið. Tá setti skiparin seg. Eg fekk hann aftur á føtur, og vunnu vit upp
harðræði og fyri mannarættindum. Vit takka øllum, sum hava givið sítt íkast. Vit hava eisini ráðført okkum við norðmannin Espen Wæhle, sum er ein tann fremsti Congoserfrøðingur í Norðanlondum. Hitti hann
herðarnar. So við og við, sum fólkini av marknaðinum komu framvið, steðgaðu tey á og prátaðu við okkum. Nógv av teimum vóru trúgvandi. Tey sungu eisini fyri okkum. Tey góvu sær góðar stundir, hóast
ymiskt tilfar úr Ravnsoynni norður í Grátufjørðin. Hann væntaði nokk, at loyvið skuldi liggja fyri okkum, tá ið vit komu yvir, men so var ikki. Vit bíðaðu í fleiri dagar í Grátufjørðinum, og loyvið kom
franskmaður og teir handlaðu sínámillum. Franskmenninir vildu hava vøttir og keks, og føroyingarnir fingu okkurt afturfyri. Einaferð fór ein heilur bátur við monnum umborð til franskmenninar. Meðan teir eru umborð
var jú hollendskur borgari, so eg fór tann vegin. So vísi eg passið, og passeftirlitsmaðurin sigur okkurt á hollendskum. Eg svari aftur, at eg dugi ikki hollendskt. Um eg ikki var hollendsk? Jú, men tað
fótbólt, flogbólt og badminton. Um hetta hevur tín áhuga kanst tú koma oman í Áarstovu, ella senda okkum ein teldupost og tú fært at vita hvar og nær vit venja. Tú ert altíð vælkomin í hølini hjá okkum
fótbólt, flogbólt og badminton. Um hetta hevur tín áhuga kanst tú koma oman í Áarstovu, ella senda okkum ein teldupost og tú fært at vita hvar og nær vit venja. Tú ert altíð vælkomin í hølini hjá okkum
