eisini, at í næsta valskeiðið eigur býgdaráðið at raðfesta ætlanina at fáa bygdina vetrarfriðaða fyri seyð Skúlamál og sosialmál standa fremst Sigurð Simonsen, borgarstjóri í Fuglafjarðar kommunu: Sigurð Simonsen

kaffimunnur og ein køkubiti á borðinum framman fyri okkum. Og prátið gongur so listiliga - um familju, seyð, jørð og viðurskiftini í føðibygdini langt har vestiriii. - Sonurin eigur nakað av jørð her niðanfyri

tala, og henda tala hevði eina kosmiska umrøðu av himnabarninum í krubbuni, sum var millum neyt og seyð. Farið varð innar, har ein góður biti var á borðinum. Borðbøn var lisin, og maturin var Guðs gáva

hildin til arbeiðið, tí tað var neyðugt. Menninir, sum vetrarmánaðirnar høvdu róð út, velt, fingist við seyð og neyt og tykist við annað fyrifallandi arbeiði, og sum illveðursdagar og um kvøldarnar høvdu savnast

ar, sálar­frøðingar, høvdu øll fíggjar­viðurskifti um hendur, høvdu kríatúr, kúgv og summar høvdu seyð. Tær settu niður epli og hoyggjaðu. Umframt hetta var alt tað, sum varð gjørt til matna og klædna

tað annars var pláss fyri at bjarga hesum góða seyði. Hetta var sera strævið eisini at hava neyt og seyð saman. Hetta var eitt slíkt stríð, at eingin trýr tí. Tað skuldi jú drag­ast hoyggj til øll hesi kríatúr

til Vestmanna í 1938, tá ið Jastrid var fýra ára gomul. Tey áttu onga jørð, og høvdu tí ikki kúgv og seyð. Men fólk vóru so hjálpsom. Vanligt var at keypa mjólk. Viðhvørt fingu tey mjólk frá fólki. Serliga

til at vera. Tey liðu tó ikki neyð. Tað var eingin jørð í húsinum. Tískil áttu tey ikki kúgv ella seyð. Mjólk fingu tey frá ommuni og abbanum í Froðba. Men tey høvdu tó hønur og skóru eisini torv. Sum

Maturin umborð var jú sera eintáttaður við fiski og saltkjøti, so teir nýttu eisini møguleika at keypa seyð frá bóndanum, og fingu teir harvið eisini ein feskan kjøtbita. Lýsi fyri olju Diurin minnist væl tíðina

var fyri tað mesta saltað. Hetta var tað, sum etið var mest av til døgurða hjá fólki. Tey, sum áttu seyð, fingu eisini seyðakjøt, men hetta var ikki gerandisdøgurði. Neytakjøt fekst, tá ið onkur gomul kúgv