Eg átti í februar, og nakað aftaná legði eg til merkis, at eg var óvanliga troytt. Eg hevði besta hugin at sova, men tað bar ikki reiðiliga til við húsi, manni og trimum børnum, sigur Beinta Dahl-Olsen

mítt høvuðsverk, men enn eri eg ikki liðugur við tað. - Tað er rættiliga nógv og ymiskt, ið kveikir hugin at yrkja. Okkurt eg lesi, síggi, ella onkur mynd innan í mær. Ofta arbeiði eg í tørnum. Tað kann liggja

ein meiriluta av fólkinum ímóti okkum. Saman við hinum í bygdarráðnum hevði eg kanska eisini bestan hugin bara at atkvøða málið ígjøgnum. Nú ráðførdi Jógvan seg við Eyðbjørn Larsen, sum tá var løgfrøðingur

vinnulívsmonnum hava sagt við meg, at eg forfylgi teimum. Onkur sigur seg enntá vera við at missa hugin av mínum arbeiði. Sjómenn siga seg vera forfylgdar. Politikarar eisini. Fyri mær gevur hetta ikki

man gevur nakað til nærumhvørvið, sum dregur hann, greiðir hann frá. – Eg havi altíð havt hendan hugin at síggja ein fjøld røra seg. Eg veit ikki um tað er tí eg eri uppvaksin við havið, ella vanur at

kann bara droyma um at fáa eitt fulltíðarstarv aftur einaferð í framtíðini, hóast hann bæði hevur hugin og viljan í so máta. - Í dag kann eg tað ikki, og tað má eg so bara bíta í meg. So tú skilir, at eg

á rútinum, sansa alt hetta sum eina mynd, men samstundis kunnu vit sálda meginpartin frá og binda hugin við okkurt annað, ið umhvørvið velur sum tað rætta. Hetta er í veruleikanum kjarnan ella úrslitið [...] bara sum at siga tað, havi eg ásannað. Truplast var at seta punktum. Tá ið sansaskipanarbørn fylla hugin, bæði sum innihald og karmur, er einki punktum til, eingin avgjørdur endi. Hvørt einstakt barn letur [...] sum ristir djúpt, kanska djúpari enn tú ætlaði og megnaði. Tað lætnaði veruliga hjá mær at tøma hugin út gjøgnum hondina og yvir á eitt blað. Mín vón er, at Rura fer at gagnast øllum føroyskum børnum

alt tað, sum teir høvdu verið ígjøgnum í hesum stríðnum. Og eg var so følsom, at eg hevði bestan hugin at gráta yvir alt tað, teir høvdu verið ígjøgnum. Kongurin er eingin abbi Frammi við slottið hevur

hann er komin væl til árs, og er farin at nærkast teimum eitthundra_, so hevur ta_ als ikki tiki_ hugin frá Dávuri at siga frá lívi sínum. Hann hevur nevniliga sett sær fyri at geva út sínar endurminningar

sæst tað rættuliga, at ongin barlast er í honum. Eg gjørdist ongantíð sjómaður, hevði slett ikki hugin og longdist alt for illa heim aftur. Frá tí eg var 14, og fram til eg var liðugur sum journalistur