at skula raka sær alla tíðina, tí hárini koma alla tíðina aftur. Heldur skuldu tey brúkt tíðina til okk¬urt fornuftigari, sum til dømis at lisið eina bók. Hvussu við tær sjálvari? – Eg vil ikki hava ein
a síðu, at vit ynskja eitt heilsuverk, sum er fult á hædd við heilsuverk, ið vit plaga at sammeta okkum við aðrastani, so er tað altavgerandi, at landsins politikarir vakna og gera tær neyðugu raðf
ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okkum føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað
ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okkum føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað
Hetta eyðkennir hesa forskúlakunngerð og ”royndina”. Soleiðis hevur eisini verið í grannalondum okkara, mest Danmark. Men munurin er, at har er eitt kjak farið fram. Hjá okkum tykist tað, sum at tað
tínum tonkum« hjá Eyðun Nolsøe. Tónleikur er so kensluborin, so hann skal helst raka eitt ella annað í okkum, sigur Terji Rasmussen. Fyribils má so sigast, at Terji Rasmussen hevur rakt plett. Við Terji og
mentanarligi parturin av sambandsrørsluni er ikki til í dag. Eingin stríðist aktivt ímóti okkara málið og okk ara mentan, eingin er, sum ikki vil kennast við okkara Merki. Vit hava væl og virðiliga nátt fram á
harumframt hava gott útsýni og góðan sólargang. Natúran hevur heilt einfalt eitt risastórt virði fyri okkum menniskju. Hugburðurin “naturen det billige skidt” hoyrir heilt einfalt ikki heima nú á døgum
lagið verið tað, at kemur onkur stórfyritøka og sigur, hygg, vit ætla at byggja eina verksmiðju, men okkum vantar orku, so flúgva myndugleikarnir upp í vong og leypa út í stórar verkætlanir. Eins og t.d
við familjuni, tí hon um fimm dagar skal til Føroyar at spæla hondbólt. – Vit vóru úti og hugnaðu okkum, tá eg sá hana. Hon var við familjuni. Eg fór at tosa við hana, og í skemti spurdi eg um vit ikki
