mentanarligi parturin av sambandsrørsluni er ikki til í dag. Eingin stríðist aktivt ímóti okkara málið og okk ara mentan, eingin er, sum ikki vil kennast við okkara Merki. Vit hava væl og virðiliga nátt fram á
harumframt hava gott útsýni og góðan sólargang. Natúran hevur heilt einfalt eitt risastórt virði fyri okkum menniskju. Hugburðurin “naturen det billige skidt” hoyrir heilt einfalt ikki heima nú á døgum
lagið verið tað, at kemur onkur stórfyritøka og sigur, hygg, vit ætla at byggja eina verksmiðju, men okkum vantar orku, so flúgva myndugleikarnir upp í vong og leypa út í stórar verkætlanir. Eins og t.d
við familjuni, tí hon um fimm dagar skal til Føroyar at spæla hondbólt. – Vit vóru úti og hugnaðu okkum, tá eg sá hana. Hon var við familjuni. Eg fór at tosa við hana, og í skemti spurdi eg um vit ikki
Síðan vórðu vit sendir til Glasgow, har vit skuldu fáa nærri boð. Júst tá varð vístur ein filmur fyri okkum um onkran oyggjabólk í Kyrrahavinum, tað var vist Hawaii, og vit spekuleraðu uppá, um vit mundu
vit mannagongdini fyri, hvussu gerast skal, um vit loysa frá verandi samveldisskipan – ella tengja okkum nærri samveldinum ella at øðrum skipanum. Við hesum hava vit ikki loyst ósemjuna um loysing ella
dag sum Kvinnufelagið fylti 35 ár, heldur ongan mun gjørdi í so máta, máttu vit skunda okkum at fáa okkara part av lógararbeiðnum frá hondini. Harafturat ynsktu vit at gera okkara til, at vit eins og øll
okkara flagg, Merkið, ein juridiskur og politiskur veruleiki. Í 1959 fingu vit eina løgtingslóg um okkara flagg, og nøkur ár seinni fyrisetti landsstýrið við kunngerð, at 25. apríl var almennur flaggdagur
køliskápinum hanga fleiri myndir av Lisu, og teirra millum eitt postkort: ”Hey góða mamma. Tey hava biðið okkum skriva eitt TAKK-kort til tey, sum hava gjørt ein stóran mun í lívi okkara! & eg hugsaði beinavegin
fótbólt, flogbólt og badminton. Um hetta hevur tín áhuga kanst tú koma oman í Áarstovu, ella senda okkum ein teldupost og tú fært at vita hvar og nær vit venja. Tú ert altíð vælkomin í hølini hjá okkum
