ímillum, um so tosið snúði seg um politikk ella onnur av lívsins viðurskiftum. Tað gjørdi, at tú skapti tryggleika rundan um teg, tí man visti altíð hvar man hevði teg. Tú var altíð fús at stíla fyri, um so [...] saman við Hans Esbern og familju tíni. Tit fingu trý børn, sum tit vóru sera glað fyri, síðan trý verbørn og ikki minst tey fimm ommubørnini, sum tú gleddist um og sum var ein stórur partur av lívi tínum [...] Esbern og børnum tykkara við familju. Tit skulu vita, at okkara tankar ofta leita til tykkara. Má Harrin styrkja tykkum í sorg og sakni tykkara. Ærað veri minnið um Randi. ?????????????????????????????

og tómrúmið er so stórt. Tit vóru so ung tá tit funnu saman. Tú vart ein sólstrála hjá Herluf og tú vart hansara eitt og alt. Sjálvt um tit vóru ung, so fingu tit tykkum eitt heim, ið tit gjørdu til tykkara [...] sera tætt knýttar, so Sólva, hjá tær er tómt. Tíðin tú vart sjúk var so tung, men tit vóru altíð so positiv, Herluf segði altíð, vit hava ikki brúk fyri at tit taka tað so tungt , tit bóru alt við tykkum [...] við eini hjálpandi hond, sjálvt um tú ikki vart uppvoksin við seyðahaldi, so vart tú altíð har við tíni hjálpandi hond. Tú vildi so gjarna duga alt, og alt fall tær so lætt. Tú vart yngst av 4 systkjum

Serliga glað eri eg fyri, at eg og maðurin fingu høvi at vitja teg á Ríkissjúkrahúsinum. Hóast tað var svárt at skula siga tær farvæl, tí tú visti hvønn veg tað bar, so eri eg í dag takksom fyri, at eg fekk [...] tungt at missa dóttrina Ruth á so ungum aldri. Mínir tankar leita til tykkum, ið eftir sita, Bjarka, Sóleyð, Heidi, Bjarta og eisini til tín Frederik. Vónandi finna tit troyst í hesi sváru tíð. Vit hesum [...] kennist tað, nú tú ikki ert ímillum okkum meira. Neyvan vardi tað okkum, at lívsleið tín skuldi gerast so stutt. Í oktober 2008 fekst tú staðfest krabbamein, fór til Danmarkar at søkja tær heilsubót, men har

vóru so spent til at Rói skuldi verða føddur. Okkara fyrsta barn í familjuni skuldi koma í hesa verð, og at tú skuldi verða so stutt hjá okkum, hevði eingin trúð tá tú varð føddur. Rói var ein so dámligur [...] ætlan. Rói var eisini ein Guðsrøkin drongur, dámdi at lesa og hoyra um Guð og so standa vit eftir og spyrja Guð, hví hann skuldi taka hann so skjótt frá okkum. Honum dámdi eisini sera væl at ganga túrar og [...] hann gav mær mítt tekin, tá hann nýtti tekn til talu. Varð so pávastolt tí nú hevði hann eitt serligt tekin til mín. Man hugsar ikki so nógv um tað til dagligt, meðan vit hava okkara kæru, men tá vit ikki

framman á Vinnuháskúlanum. Tú vart so glaður og í góðum lag. Hesi orðini fingu tó eina aðra meining. Eitt tað ringasta við hesi stóru sorg hjá okkum hevur verið, hvussu tit Sigmund og Theodor hava stríðst [...] tað var neyðugt at skriva minningarorð um teg góði Sigmund. Vit høvdu sjálvandi ynskt at tú vart her hjá okkum í mong ár afturat, men tá støðan er sum hon er, so gera vit tað gleðiliga! Vit eiga jú eina [...] og tóku ímótu sær at bera boðini um ein bát, sum var gingin burtur. Babba og Ove vóru í Íslandi og fiskaðu, Eyð og Ingvar vóru heima á Eiði. Vit, øll familjan, fingu okkara lívsins størsta sjokk. Boðini

Tung vóru boðini úr Føroyun, um at beiggi okkara var tikin frá okkum á so ungum aldri. Vit vóru øll, foreldur og syskin, samlaði, niðri í Danmark í konfirmatión, so tað var hart, at vit ikki kundu vera [...] skuldu ganga ár áðrenn tit endiliga fingu tað uppfylt – ein stór gáva. Hann var tín gullklumpur. Stoltleikin og kærleikin lýsti úr eygum tínum. Fótbóltur var tín stóra interessa – um arbeiði vildi, koyrdi [...] ringt orð av munni tínum, altíð klárur at lurta, um man hevði nakað uppá hjarta, og at verja ein um tað var brúk fyri tí. Eitt hjarta av gull, eitt sinnarlag so róligt, at man ikki visti av tær, fyrr enn tú

ofta flent, tí tá Sigurð gjørdist spentur, ja so var alt á reinum froðbiarmáli. Av tí at Sigurð og Jovina vóru uppi í teim fyrstu, ið fingu sjónvarp, ja so samlaðist enn meira ungdómur inni á Argjavegi [...] Tá ið so tíðin var komin til at fara niður til hægri lesnað, ja so var ein javnan í telefonini við Sigurdjón og »tey gomlu«. Heimið á Argjavegi 51 var altíð har, og tú føldi teg altíð heima ? um tað so [...] Hin Alvalda, sum ein altíð hevði við sær, um ein bað sítt Faðir Vár. Í kirkjuni, tá ið Sigurð stóð undir børu, prædikaði Bergur um tjaldbúðirnar her á fold og so í Himmalinum. Tjaldbúðina her á jørð, hevði

rundan um okkum angaði av blómum, fingu vit tey tungu boð um at tú góða Siri ikki var ímillum okkum meira. Alt steðgaði upp, ein blóma var følna. Líka so bjart sum sólin skein hendan dagin, líka so nógv [...] leita heim til foreldur og syskin, sum Siri var so góð við, tit hava mist tað dýrabarasta tit áttu, má Harrin styrkja tykkum í sorg tykkara, sum versið so gott sigur tað: Frið lati Eg tykkum eftir, frið [...] sólstrála, altíð við tí góða, tú hevði so nógva umsorgan fyri øllum, ikki minst børnunum, tú tók tey til tín, sum um tey vóru tíni egnu. Vit eru takksom fyri, at vit fingu loyvi at hava teg her í útibarnagarðinum

na, og eg gjørdi alt sum eg var biðin um. Tú hevði einiaferð gjørt vafludeiggj, og spurdi meg um eg dugdi at baka vaflur? Eg segði ja, so spurdi tú meg eisini um eg hevði hug at baka tær, og tað hevði [...] tú við meg: Eddie var so glaður fyri jólakortið sum eg hevði skrivað . Tá sunnudagur var, so høvdu vit hamburgara til døgurða og tað dámdi tær væl. Tá eg ikki hevði tað gott, so segði tú við Rósu, hundin [...] okk­um við bomm. Einaferð tá mamma hevði brotið bein, kom tú við oman við mær at vitja hana. Tá eg vildi sleppa á bingo, tá segði tú, at eg skal bara keypa 5 plátur, drekkamunn og lutaseðlar, tí so spardi

skímingin var í fer við at dempa hesa so vøkru kavakløddu bygd, har høgættarvindurin streik um hamarin, meðan ljósini lýstu so vakurt hetta desembur-kvøldið við boðum um, at jólini eru í hondum. Hvør var hesin [...] saman við honum. Síðan hava vit báðir mangan tosað saman um politikk og hevði hann altíð góð ráð um okkurt var, sum hann ikki var samdur við mær í, so segði hann tað, upp á sín sera sjarmerandi máta. Sommer [...] gleddist Sommer um dagin. Frá morgni til kvøld, sólin skein oman og niðan. Eg minnist serliga væl, tá eg skuldi til at byggja húsini. Vit vóru gift og minnist eg væl Sommer segði, veit tú hvat, tit skulu fáa