liberala marknað Men í samrøðunum við politikararnar í Sosialinum, er tað ræðandi at síggja slóðina aftur til samfelagskorruptiva hugburðin frá áttatiárunum. Tveir politikarar leggja málið soleiðis fram
sum hava hug at vitja skúlan og fáa meiri at vita. Høvi verður at keypa sær ein kaffimunn og okkurt afturvið frá næmingum, sum savna pening til námsferð, samstundis sum til ber at síggja skúlan og fáa
Hesir ungu vildu fegnir tryggja sær ágóðan fyri arbeiðið, men hetta lá ikki fyri, tí alt var jú afturlatið. Men teir fáa so ein kekk í part. Tá teir seinni koma inn á Reykjavík, fara teir inni í ein [...] miðlingarnir, og man hetta vera tí, at eg hevði eyka húkar. Og nú vit fara at reinsa. Ein maður, sum stóð aftan fyri stórvantið, hevði fingið 180 fiskar, og hann var óður, tí hann skuldi arbeiða fyri meg. Soleiðis [...] var raskur. Hann var lastamaður, og tað var ikki hissini avrek at arbeiða ta lastina einsamallur og afturat tí at vera miðlingur at fiska. Lomvigur sum pisur Trý tey fyrstu árini høvdu vit eina lomvigu
inum, eiga 25% av partapeninginum. Á aðalfundinum vórðu Stefán Halldórsson og Tummas Eliasen afturvaldir í nevndina fyri 3 ár.
Christina Dahl – Sax, Jan Kaspersen - Piano, Jesper Lundgaard - Bas, Christina von Bülow-Sax. En aften i selskab med Suzanne Brøgger og Blå Biografi, er hendes egne nykomponerede blødende og nærværende
hjá Siggu, og onnur dóttirin, Petrina, vóru deyð, men Anna Maria, sum hevði sitið millum tey bæði aftur undir einum steini, har tey høvdu leitað sær skjól, var framvegis á lívið, og hon kom fyri seg aftur [...] Funningi høvdu menn verið og leitað leygarkvøldið, men veðrið var so ringt, at teir máttu venda aftur. Funningsmenn vóru á fjalli henda dagin, og Sámal fór beint av rættini og ímóti teimum, so hann [...] Elin doyði í barsilssong við næsta barninum. Nøkur ár eftir, at Elin var deyð, giftist Jóan Pauli upp aftur við systir fyrru konuna, Thomina Maria, men tey fingu eingi børn. Hálvmørkshandilin seldi alt vanlig
viðurskiftini millum føroyingar og íslendingar og tekur alt málið um sendistovuna í Íslandi upp aftur til nýggja viðgerð, so røkir Løgmaður ikki sítt embæti at umboða Føroyar og føroya fólk til fulnar
næstan alt hjá okkum her norði. Nú kunnu vit fara úr Norðoyum og suðuryvir, nær vit vilja – og koma aftur, tá ið vit hava hug. Tað at standa á ferjuleguni og bíða eftir Dúgvuni er vorðin søga – og tann
tiltøkini, sum hava verið í Müllers Pakkhúsi, hava prógvað, at tørvur er á einum húsi sum hesum. Afturmeldingin frá gestum og fyriskiparum í býnum hava altíð verið jalig, og stórur gravgangur er
yrkingini Í gjár, tá var av sonnum vár í luftini. At tað vóru vælnøgdir áhoyrarar, sum fóru av stað aftur úr Norðurlandahúsinum hetta kvøldið var síðsta løtan eitt gott dømi um. Klappini mundu ongan
