glaðu borðtennisfólkini vórðu tveitt á dyr. – Vit stóðu so aftur við trupulleikanum at leiga okkum inn í lítlar hallir, sum vit hava gjørt líka síðani tá og framvegis gera tann dag í dag. Tíbetur
knóranum, hoknaði Bakkafrost sum kunnugt eisini. – Eg minnist, at eg tá helt tað var ein ósigur fyri okkum, men í dag dugi eg væl at síggja, at húsagangurin hevur verið við til at myndað tað fyritøku, sum
ikki minni enn 234.000 fermetur ella uml. 20 kúfóður av dyrkaðum lendi í bygdin i. Sjálvt um mong av okk um í dag ikki hugsa so nógv um grønu teigarnar - hvønn týdning teir hava havt og framvegis hava - so
tað var at vera millum londini bæði í míni lestrartíð, og hvussu tað setti dám á tilverukorini hjá okkum. Tað, at tú alla tíðina skuldi ferðast – antin út ella heim og hvussu torført tað var at fara avstað
aðrastaðir. Tað vóru eisini vit bæði, sum fóru út saman í 1996, kanska størsta avbjóðingin nakrantíð í okkara lívi. Her upplivdu vit gleði, her upplivdu vit sorg og gjørdust nærri knýtt í meldrinum. “900 dagar
tað, eins og vit ikki kunnu meta okkum við onnur lond, um vit ikki hava tilfar at brúka til at meta okkum saman við. Samstarv Lagt verdur upp til økt samstarv millum føroyskar stovnar, m.a at leggja M
samveldi við øðrum londum og ríkjum, verður serliga sipað til tvinnanda viðurskifti. Hesi eru støða okkara í verandi samveldi við danska ríkið og møgulig støða, tá Føroyar fara upp í annað samveldi, annaðhvørt
av og á verða noydd til at taka familju fram um arbeiði. Tað er nevniliga akkurát umvent. Tað ger okkum til eina betri arbeiðskraft! Nógv í rákinum í tíðini bendir á, at tað einasta, sum hendir, tá f
húsinum. Tí tað eru livandi menniskju, vit eru um. Ikki veit eg. Veit bara, at hóast vit øll gera okkara besta, er ikki vist, at tað er nóg mikið. Allur arbeiðsdagurin er merktur av prioriteringum, og
okkara egna norðurat-lantiska "Talibanistan" eru føroyingar, ið hava líknandi fatanir av heiminum. Okk-ara glæstrimynd av reinleika og vakurleika skal ikki órógvast av kritikki uttaneftir. Til alla lukku
