at gera tey før fyri at mennast sum einstaklingar og tjóð. Tann søguleysi sær einki her uttan haga, seyð og eina húsagrund. Tann, sum kennir søguna, sær fyri sær ungdóm úr øllum Føroyum, lærarar og lærarindur
flyta heim aftur, tí Havnin, sum eg vaks upp í, var ein stór bygd. Vit búðu uppi undir Varða, høvdu seyð, og enntá ein hest. Har vóru nógvir grønir blettir. Tað er nú burturi, nógv er broytt, og eg haldi
minnist meg rætt var kýklopurin, sum Odyssevs drakk skít og blindaði. Eg haldi, Polyfemos eisini hevði seyð, og Odyssevs og teir goymdu seg og hingu uppi undir honum og sluppu á hendan hátt undan at verða etnir
at hann skuldi uppaftur har, sum hann plagdi at vera.. Eg meini: Man fær sær ikki dupult so nógvan seyð, sum man hevur ráð til og so kappar helvtina av fóðrinum vekk knappliga, ha? Men tann fitta bubbl
aftan fyri DR, tá hugsað verður um tíðinda- og mentunnar- og fólkalívssendingar generelt. Sigmund um seyð Tað var ein lækni, sum einaferð segði, at tað einasta góða við seyði er, at tú mást renna eftir honum
til landbúðna, lá út móti sjónum, var sandut og kørg í allar mátar. Tað var av-markað, hvussu nógvan seyð, ið jørðin bar, og har uddi av kaninum. Tá á døgum var vanligt at seyðamenn vóru hjá kríatúrunum allan
dansin at gá, meðan rósur og liljur tær grógva væl. Hvat var tað, sum her hendi? Vanliga tosaðu fólk um seyð, fisk, fugl, um streym, um politikk, um vøruprísir ella um hoyggj. Og nú sungu hesi somu fólk um rósur
gjørt. -Heilt frá tí fyrsta, eg minnist, kendi eg eitt tómrúm í mær. Tímdi ikki sum barn at takast við seyð og annað meira handaligt. Men tónleikurin gjørdist tann stóri áhugin. Og tú kanst ætla, at eg fekk
Skálar at kroka. Her plagdu skipini eisini at koma eftir posti. Føroyingarnir plagdu eisini at keypa seyð frá bóndunum, so teir kundu fáa eitt sindur av feskum kjøti. Afturfyri lótu teir salt og aðrar vørur [...] bóndagarðar, sum hoyrdu til kirkjuna. Her var gott at liva, eisini tí at tað bar væl til at hava seyð her. Sjógvurin gav eisini nakað av sær sum rekavið, fisk inni við land og nógvan fugl. Men í 1910
sjálvur í krambúðini og ekspederar fólk, ið vilja keypa. Fyrr í tíðini var ofta tikið til, at vána seyður gekk á Kjalnesi og Oyrareingjum. Men nú man neyvan finnast betri seyður enn Oyrareingjar- og
